De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 26]

Nederlandse poëzie

[p. 27]

Vier gedichten
Job Degenaar

Dit sublieme

Tussen inktzwarte dennen
ebt midwinterlicht

binnen lichten kaarsen,
stilaan dieper
in 't raam gebrand -

Je tong vonkt over
mijn lichaam, je haar
een warme valwind

je roze vruchtbron
drijft mij in

Dit sublieme
dat liefde was:

as, as

[p. 28]

Dezer dagen

Als we dan eindelijk bleven zitten,
vermoeid en log, tot het uitzicht
wazig groen begon te glooien

was het ons te veel. Het liefst
vernietigden we dan de stilte
en wat we dachten dat we waren

Maar daags daarna, wanneer de wind
blies door de kieren van een vreemde
kamer, lagen we opeens te luisteren

naar onszelf, wat er aan wind
en buiten nog in ons was. Hoe
langer hoe meer vonden we terug

Zo snoven we duizelend de lucht
op, hielden bezeten huis,
heimelijk bang van wat in ons

was opgestaan. Zo schuw, zo
weerloos deed het aan, het
smeekte om verraad haast

[p. 29]

Siësta in Gioiosa (Sicilië)

Voor Diny Karssen

De middag is voor de kinderen,
met waterijs en verliefdheden
in de warme schaduw van het terras

hier zijn ze onder 't strikt
bevel van stilte vrij, zolang
de zon maar mee wil werken
aan de verbanning van 't bewind

Ieder voorval wordt beloond:
elke kakkerlak of hagedis
wordt in dit vacuüm verwerkt -

't minst stil kunnen de kleintjes
zijn, hun hoofden rennen maar
ze blijven zitten, slikken hun
proesten in met geproest

de oudere meisjes rijpen zacht,
etaleren hun glanzende stroom
van zwarte haren en ogenvuur
aan tafel, houden hof

met gracieuze, lome gebaren
en worden stiller in de namiddag,
dragen al sporen van berusting mee

[p. 30]

Liedje voor Rosalia^*

Slaap zacht, bambina, je bent niet alleen,
je buurmeisje links heeft onder haar
Auschwitz-gezichtje haar mooiste jurkje aan,
het rechter met haar open mondje
is in haar schreeuw gebleven

slaap maar, bambina Rosalia,
jíj bent 't mooist bewaard gebleven
met je strik in je donker engelenhaar,
je zorgelijk hoofdje veilig
door Morpheus in slaap gesust

slaap maar, bambina, slaap maar,
je lijfje onder de wade
zal dun en haast verpulverd zijn,
maar minder dood dan je gaaf gezichtje
dat gered moest uit de dood

* Rosalia Lombardo, gemummificeerd in 1920 op tweejarige leeftijd (Catacombe Cappuccini, Palermo)