De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 154]

Lilitsjka!^*
In plaats van een brief
Vladimir Majakovski
(Vertaling Marko Fondse)

De lucht is door tabakswalm aangevreten.
De kamer is
een hoofdstuk uit Kroetsjonychs Hellespelen.
Herinner je -
hier bij dit raam,
hoe voor het eerst,
uitzinnig, ik je handen streelde.
Hoe je daar zit vandaag,
je hart in pantser.
Een dag nog
en je verjaagt me,
ruziënd, wellicht.
Lang zal, verkrampt, mijn hand naar
het armsgat tasten in het vale vestibulelicht.
De deur uit
zal 'k mijn lijf de straat in smijten,
een dolleman,
van radeloosheid splijtend,
verwilderd, schuw.
Laat het niet hoeven,
lieve,
milde,
laten we scheiden, nu.

* Majakovski heeft dit gedicht blijkbaar uitsluitend voor zijn geliefde Lili Brik bedoeld, want hij heeft het nooit in een van zijn bundels willen opnemen. Het werd pas afgedrukt in een ‘almanak’ getiteld ‘Met Majakovski’ in 1934, dus vier jaar na zijn dood. Terughoudendheid kan niet de reden zijn geweest voor Majakovski's besluit het gedicht niet zelf te publiceren; hij heeft Lili en zichzelf wel erger in opspraak gebracht in zijn werk. Van Lili weten we dat hij op haar verzoek de oorspronkelijke benen in vs. 7 veranderde in handen.
Kroetsonychs Hellenspelen is een toespeling op een lang gedicht van de futuristische dichters A. Kroetsjonych en V. Chlebnikov getiteld Spel in de hel. (MF)

Лиличкаі вместо письма

Дым табачный воздух выел.
Комната -
глава в крученыховском аде.
Вспомни -
за этнм окном
впервые
руки твои, нсступленный, гладил.
Сегодня сидишь вот,
сердце в железе.
День еще -
выгонншь,
может быть, нзругав.
В мутной передней долго не влезет,
сломанная дрожью рука в рукав.
Выбегу,
тело в улицу брошу я.
Дикнй,
обеэумлюсь,
отчаяньем нссечась.
Не надо этого,
дорогая,
хорошая,
дай простнмся сен̆час.

[Nederlands]

[p. 155]

 

Mijn liefde is -

 

ik weet het toch -

 

een zwaargewicht keten

 

die aan je hangt,

 

waarheen je ook zou vluchten.

 

Vergun, gekrenkt, mijn laatste kreet

 

althans mijn bittere rouw te luchten.

 

Buffels gaan

 

na een dag van beulen

 

om languit te poedelen

 

op de verkoelende kust af.

 

Buiten jouw liefde

 

brengt geen zee

 

heul mij,

 

maar geen traan bidt jouw liefde één moment rust af.

 

De olifant, die loomte overwon -

 

keizerlijk vlijt hij zich in zand en hitte.

 

Buiten jouw liefde

 

schijnt er geen zon

 

mij,

 

maar ik weet niet eens waar en bij wie je kan zitten.

 

Als je een andere dichter zo kwelde,

 

afdanken

 

zou hij voor duiten en faam jou,

 

maar mij

 

verblijdt geen enkele klank dan

 

't allerinnigst geluid van die naam van jou.

 

Ik stap in geen trapgat,

 

geen gif zal ik slikken,

 

voor een loop aan de slaap ontbreekt me de kracht.

[Russisch]

Всө равно

любовь моя -
тяжкая гиря вөдь -
внсит на төбө,

куда ни бөжөла б.

Да[...] в послөднөм крикө вырөвөть
горөчь обижөнных жалоб.
Если быка трудом умо́рят -
он у[...]дөт,
разляжөтся в холодных водах.
Кромө любвн твоө[...],
мнө
нөту моря,
а у любвн твоө[...] и плачөм нө вымолишь отдыхв.
Захочөт покоя уставшиӥ слон -
царствөнныӥ ляжөт в опожарөнном пөскө.
Кромө любви твоөӥ,
мнө
Если б так поэта измучнла,
он
любнмую на дөньги б и славу вымөнял,
а мнө
ни один нө радостөн звон,
кромө звона твоөго любнмого нмөнн.
И в пролөт нө брошусь,
н нө выпью яла,
н курок нө смогу над внском нажать.

[Nederlands]

[p. 156]

 

Over mij heeft,

 

buiten het scherp van je blikken,

 

het lemmer van geen steekwapen kracht.

 

Morgen vergeet je

 

dat ik je kroonde al,

 

dat ik de bloei van mijn ziel om jou blakerde.

 

Mijn veeg bestaan zal, wervelend carnaval,

 

mijn gehavende boeken doen stuiven als bladeren.

 

Misschien brengt het verdroogde lover van

 

mijn woorden,

 

begerig hijgend,

 

je alsnog tot staan?

 

 

 

Hun laatste tederheid althans,

 

laat die de loper zijn

 

voor je stappen bij mij vandaan.

26 mei 1916, Petrograd

[Russisch]

Надо мною,
кромө твоөго взгляда,
нө властно лөзьнө нн одного ножа.
завтра забудөшь,
что төбя короновал,
что душу цвөтущую любовью выжөг,
и суөтных днөӥ взмөтөнныӥ карнавал
растрөплөт страницы монх кннжөк...
Слов монх сухнө лнтсья ли
застават останоьиться,
жадно дыша?

Даӥ хоть
послөднөӥ нөжностью выстөлить
твоӥ уходящиӥ шаг.

26 мая 1916 ө. Пөмро[...]ра[...]