De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 79]

Rhyme doesn't pay
Paul van den Hout

Van alle verzen die hij, tobbend, weegt en wikt,
ze toetsend aan het oor, ze op de lippen proevend,
is 't aantal dat hij overhoudt ronduit bedroevend,
als vel na volbeschreven vel wordt weggemikt.

Dan heeft die Dante het 'm toch maar mooi geflikt,
verzucht hij, met verbeten nijd zijn pen dichtschroevend.
Maar 's avonds in de kroeg hangt hij weer, dronken snoevend,
de Dichter uit, wat men - mèt zijn jenever - slikt.

Na jaren van droog brood, huurschuld en bedsermoenen
heeft hij toen op een nacht zijn hele werk verbrand
en, turend in het vuur, vervloekt zijn visioenen.

Zijn vrouw is trots op hem; ze kan hem nu wel zóenen:
hij heeft een heuse baan, een rekening courant,
en loopt ook nooit meer naast zijn braaf gepoetste schoenen.