De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 53]

Twee gedichten
Duco van Weerlee

Pangandaran - Laut Biru

Mijn eerste liefje, een tanige dame
met een gebit van goud, schrijft me:
‘Zul je wel voorzichtig zijn, lieve?’
Ik antwoord per omgaande: ‘Voor wie,
voor wat en hoe lang nog?’
Mijn hoerige roomboy gaat met zijn blote
kaki op de closetpot staan, zijn geslacht
op ooghoogte. Talrijke nazaten zullen
naar zijn besneden ponjaard verwijzen
als naar vaders (grootvaders) verrekijker.
Pikbroek Jajan - wat snoepje betekent,
lekkertje - spiedt behoedzaam uit het hoge
raam van de kamar mandi. Hij is nochtans
de enige kaper op mijn kust en als hij
klaarkomt - gul en overvloedig voor die
prijs - vang ik een spetter in mijn ene
oog. Een zwartfluwelen lapje, zou dat
zijn wat Mientje bedoelde?

[p. 54]

Ubud - Sama's Cottage

Als een brave padvinder bouwt Wayan een
tentje in zijn sarong. Maar wanneer de hopman
nadert voor inspectie, begint hij te
spartelen. ‘Eds,’ kermt hij, ‘Eds.’
De gevreesde ziekte zou hem hebben besprongen
tijdens werkzaamheden in een sexclub in Denpasar,
waar minder brave moslims van Banyuwangi
aan hun benarde adat plegen te ontsnappen.
Uitslag op handen, geslacht, gezicht, maar nu
gelukkig weer alles kits, op de schrik na
en wat rafels bij de oogleden. Helaas, de geest
van Baden Powell laat niet met zich spotten.
Het kamp is al opgebroken, alle
welpen en verkenners in quarantaine.
Ik ga vredig naast hem liggen, een arm
om zijn delicate schouders en ik fluister
in zijn koffiekleurige oorschelpjes dat ik
zijn vriend zal zijn tot hij eraan sterft.