De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 39]

Twee gedichten
Th. van Os

Volle maan

Vlak na de periode Moeromatsji,
toen één man boven heel het land kwam staan
en No zich liet verdringen door Kabuki,
penseelde in de geest van de traditie
met zwarte inkt en elke streek spontaan
een verder niet bekende Koreaan
het enige bewijs van zijn genie:
een landschap onder volle maan
waarin een zilverwitte tweeling staat,
twee sneeuwbekapte bergen in een mist
van maanlicht die de toppen gloeien laat,
de rest wordt door het duister uitgewist.

Ik zie ze voor me, nu jij voor me staat
om twee uur 's nachts en in de wasbak pist.

Bericht

Kom, speel een pavane
op je vloeipapieren kam
en blaas de diepste toon
op je plastic speelgoedsaxofoon.
Mompel dan het halfverstane
woord dat net nog in je opkwam.

Of kijk door de betraande ruiten
naar het natte asfalt buiten
waar regen in de goot blijft staan,
waar mannen uit de metro stromen
op weg naar huis, terwijl ze dromen
van eten en hun vrouw slaan.

Kom, draai je om en pak de telefoon
en spreek dan doodgewoon
de meest banale woorden.