De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 212]

Twee gedichten
Bibsy Soenharjo^*
(Vertaling Kees Snoek)

Het slapende hart

Neem je zweep op, gesel het hart -
Overmand door slaap als een stokoud paard
Op een eindeloze weg -
Zonder rusten aldoor voortstappend.....
(Zijn benen blijven maar bewegen).
Roep hem bij zijn naam - streel hem zacht -
Het in slaap verzonken hart, op bedrog alert
Enkel te vermoeid om de loden slaap te jagen
Van zijn oogleden die stijf dichtzitten
Onder de stevig knedende vingers
Van traagstuwende bloedvaten.
Wek toch het hart, schud het wakker,
Laat het als een volbloed vliegen!

* Bibsy Soenharjo (Jakarta, 1928) schrijft voornamelijk in het Engels. Ze publiceerde in het Amerikaanse Literary Review, het Australische Hemisphere en de Indonesische bladen Gelanggang en Kami. De hier opgenomen gedichten komen uit de door Toeti Heraty samengestelde bloemlezing met werk van Indonesische vrouwen Seserpih pinang sepucuk sirih (Een snipper arekanoot een blaadje sirih, 1979) en werden vertaald uit resp. het Engels en het Indonesisch.

The sleeping heart

Get your whip and beat the heart
That has fallen asleep like an old, old horse
On an endless road -
Who keeps on going, going, going......
(Somehow its legs keep moving on).
Call its name - touch it gently -
The sleeping heart, too smart to be cheated
But just too tired to beat the sleep
From its heavy eyelids - pressed down shut
By the firmly pressing fingers of slow-pulsing veins.
Wake up the heart! Like a thoroughbred
Make it, oh, make it fly.

[p. 213]

Schildpad in de woestijn

Ken je dat verhaal
Van de schildpad in de Sahara?
Die de woestijn hield voor een oceaanstrand!
(Naar men zegt, bereikt een schildpad
Zo om en nabij een leeftijd
Van driehonderd jaar).
Gesteld dat het hem zijn hele leven kostte
Om de oceaanrand te bereiken,
Dan zou die schildpad nog boffen...
Maar de woestijn was te groot,
Te wijd -
De oceaanrand kwam maar niet in zicht.
Toen hij voor het laatst zijn ogen sloot,
Verzuchtte de schildpad:
‘Zo uitgestrekt als dit strand is!
Zo uitgestrekt als dit strand is!’

Kura-kura di gurun pasir

Sudahkah dengar cerita kura-kura di gurun Sahara?
Gurun pasir dikiranya pantai lautan
(Menurut kata pada umumnya
Kura-kura mencapai usia
Tiga ratus tahun).
Andai kata seluruh umur
la pakai untuk mencapai tepi lautan,
Masih beruntung si kura-kura...
Namun gurun terlalu besar,
Terlalu lebar -
Tepi lautan tak tampak juga.
Akhimya kura-kura berkata,
Ketika terakhir menutup mata:
‘Alangkah luasnya pantai ini!
Alangkah luasnya pantai ini!’