De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 169]

Vertaalde poëzie

[p. 170]

Drie gedichten
Chairil Anwar^*
(Vertaling Alfred van der Helm)

Getweeën

Deze kamer wordt ons laatste nest
in een nacht zonder einde

Zij en ik, wij reiken enkel
naar het zwarte vlot

Zullen wij stranden
of zijn wij ten prooi
aan het duizelend draaien?

Je ogen verstenen violet

Omarmen wij elkaar nog wel
of volgen wij alleen de schaduw na?

* In zijn in 1956 verschenen boek Chairil Anwar, pelopor Angkatan '45 (Chairil Anwar, voorloper van de Generatie van '45) plaatste de Indonesische letterkundige H.B. Jassin enkele verzen van Chairil naast Nederlandse verzen die duidelijk als inspiratiebron hadden gediend. Het ging om ‘Rumahku’ (Mijn huis), ‘Orang berdua’ (Getweeën) en ‘Kepada peminta-minta’ (Tot de bedelaar), die waren geënt op respectievelijk ‘Woningloze’ van Slauerhoff, ‘De gescheidenen’ van Marsman en ‘Tot den arme’ van Elsschot. Jassin deelde Chairils eerste twee gedichten in bij ‘oorspronkelijke poëzie’, het laatste rekende hij tot de ‘bewerkte poëzie’. De Nederlandse, Indonesische en vertaalde Indonesische teksten zijn hier afgedrukt. De cijfers in de marge van twee Indonesische originelen verwijzen naar de corresponderende regels in de gedichten van Slauerhoff en Elsschot.
Nadere informatie over Chairil Anwar is te vinden in de rubriek ‘Anthologie’.

Orang berdua

Kamar ini jadi sarang penghabisan
di malam yang hilang batas

Aku dan dia hanya menjengkau
rakit hitam

Kan terdamparkah
atau terserah
pada putaran pitam?

Matamu ungu membatu

Masih berdekapankah kami atau
mengikut juga bayangan itu?

De gescheidenen

De kamer leeg
een vale grauwe nacht
een schemering die aan den dood ontsteeg

Wij liggen eenzaam op de zwarte baar
en zullen weldra op de klippen stranden

drijven wij naar den dood
of in de ronde?

de rozen worden zwarter in uw haar
waar zijn uw handen?

H. MARSMAN

[p. 171]

Tot de bedelaar

Goed, goed, ik werp mij aan Zijn voeten
En zal voor al mijn zonden boeten
Maar staar mij alsjeblieft niet aan
Straks stremt mijn bloed nog in zijn baan.

Verhaal mij liever niet je leven
Het staat gekorven om je mond
Van etter druipt een open wond
Dat je al lopend af moet vegen.

Het klinkt mij tegen uit je tred
Waar je ook kijkt, ik hoor het zuchten
Ik zie het sijp'len uit de luchten
Waar jij maar komt, waar jij je zet.

Het komt mij in mijn dromen storen
En smakt mij aanstonds op de grond
Ik proef het schrijnen in mijn mond
En hoor het brullen in mijn oren.

Goed, goed, ik werp mij aan Zijn voeten
En zal voor al mijn zonden boeten
Maar staar mij alsjeblieft niet aan
Straks stremt mijn bloed nog in zijn baan.

Kepada peminta-minta

Baik, baik, aku akan menghadap Dia
Menyerahkan diri dan segala dosa
Tapi jangan tentang lagi aku
Nanti darahku jadi beku.

Jangan lagi kau bercerita
Sudah tercacar semua di muka
Nanah meleleh dari luka
Sambil berjalan kau usap juga.

Bersuara tiap kau melangkah
Mengerang tiap kau memandang
Menetes dari suasana kau datang
Sembarung kau merebah.

Mengganggu dalam mimpiku
Menghempas aku di bumi keras
Di bibirku terasa pedas
Mengaum di telingaku.

Baik, baik, aku akan menghadap Dia
Menyerahkan diri dan segala dosa
Tapi jangan tentang lagi aku
Nanti darahku jadi beku.

Tot den arme

Gij met uw' weiflend' handen
en met uw vreemden hoed,
uw aanblik stremt mijn bloed
en doet mij klappertanden.

Verhalen moet gij niet
Van uw eentonig leven,
het staat op u geschreven
Wat er met u geschiedt.

De letterteekens spelen
om uwen armen mond,
die kommervolle wond
waarlangs uw vingers streelen.

Het klinkt uit uwen tred,
het snikt in uwe kluchten,
het sijpelt uit de luchten
waar gij u nederzet.

Het komt mijn droomen storen
en smakt mij op den grond,
ik proef het in mijn mond,
het grinnikt in mijn ooren.

Ik zal ter kerke gaan
en biechten mijne zonden,
en leven met de honden,
maar staar mij niet zoo aan.

WILLEM ELSSCHOT

[p. 172]

Mijn huis

(Vertaling Jos Versteegen)

Mijn huis is opgetrokken uit gedichten
Door glas kun je de blik naar binnen richten

Ontvlucht ik het gebouw, het brede erf,
Ik kan de weg niet vinden als ik zwerf

Ik zet een tent op in de avondgloed
Die 's ochtends door de lucht is heengespoed

Mijn huis is opgetrokken uit gedichten
Hier is het dat ik een gezin zal stichten

Het zal lang duren, maar de tijd zal komen
Dat ik de avond niet meer halen zal
Laat honingzoete woorden stromen
Als mij die ene manen zal

Rumahku

27 April 1943

Rumahku dart unggun-timbun sajak
Kaca jernih dari luar segala nampak

Kulari dari gedoog lebar halaman
Aku tersesat tak dapat jalan

Kemah kudirikan ketika senjakala
Di pagi terbang entah ke mana

Rumahku dari unggun-timbun sajak
Di sini aku berbini dan beranak

Rasanya lama lagi, tapi datangnya datang
Aku tidak lagi meraih petang
Biar berleleran kata manis madu
Jika menagih yang satu

Woninglooze

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak;
Voor d'eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door een stormwind meegenomen.

Allen in mijn gedichten kan ik wonen,
Zoolang ik weet dat ik in wildernis,
In steppen, stad en woud dat onderkomen
Kan vinden, deert mij geen bekommernis.

Het zal lang duren, maar de tijd zal komen
Dat voor den nacht mij de oude kracht ontbreekt
En tevergeefs om zachte woorden smeekt,
Waarmee 'k weleer kon bouwen, en de aarde
Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de
Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.

SLAUERHOFF