De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 53]

Zendeling
Jean Pierre Rawie

Ik heb hem niet gekend, maar zijn portret
stond bij mijn grootmoeder (een strenge dame
waar wij ongaarne op visite kwamen)
in zilver ingelijst op het buffet.

En zo, verstard tot een momentopname:
heilsofficier met snor, maar zonder pet,
is hij in mijn geheugen bijgezet.
Ik ben zijn kleinzoon en ik draag zijn namen.

Hij is vóor mijn geboorte overleden;
dat ik op hem zou lijken werd beweerd
door tantes die aan zielsverhuizing deden.

Waarschijnlijk ging er ergens iets verkeerd.
Wel heb ik nog de wandelstok waarmede
hij naar verluidt half Java heeft bekeerd.