De Tweede Ronde. Jaargang 9

[p. 51]

Drie gedichten
Joke Muljono^*

Wandelen met Tip

Twee mannen en een kind lopen naar de zee,
Ze lopen om koffie, om poppe-bier naar het café,
Lopen voor, langs, naast, boven
De duinrozen, de blaasrozen, de ruikrozen.
Handje in hand, hand om hand,
Op, in, door en over het zand.
Over het duin en langs het strand
Naar het café om poppebier,
Langs hazepaadjes nu en hier,
Langs het tijdloos strand
Waar in de ruimte over en boven de zee,
De winden krimpen, ruimen
En duizend vrienden zitten op en aan de dammen,
Of vliegen boven, aan en langs het water
- maar dit was maanden later -
Toen twee grijze kinderen en een mannetje van drie
Terugliepen van het café
Volgens een even streng als grillig ritueel:
Alle vlonders langs, en op, en af, te gissen
En te kijken naar water, eenden, vissen
Van een voorbije zomer.

(Petten N.H.)

* Joke Muljono (Bandung, 1925) is een Indonesiër die Nederlandstalig werd opgevoed. Hij studeerde medicijnen in Jakarta en rondde zijn studie af in Amsterdam, waar hij poëzie, verhalen en vertalingen publiceerde in Criterium en Libertinage. Werk van hem verscheen ook in het tijdschrift Oriëntatie.

[p. 52]

Afnemende maan

De maan, een roomgele beschuit,
Afgeknabbeld en vingerbevlekt,
Aan het blauwgrijs lichtend plafond
Dat buigend achter het schimmenspel der bomen
Oplost als geluid,
De huiverstilte verwekt
Die onbewegelijk, zonder grond
Nu, toch rustig gewoon is, een omen
En openbaring van een besluit:
Schoonheid die zichzelve ontdekt
En heelt de schrijnende wond
Van verloren kinderdromen.

Zij

Zij was eiseres, maar nam
na de scheiding een liefje.
Bruin was hij en slanker dier,
tot minnen bekwamer.

Zijn opvolgers wisselden van tint,
Europa verzadigde zich aan Azië
vierhoog in Zuid,
maar: Afrika riep -

Laatst zag ik haar op de Dam
blond als de maan
aan een zwarte boom
van een neger.