De Tweede Ronde. Jaargang 8
(1987)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 155]
| |
Dierbaarheden
| |
[Italiaans]Ogni volto fotografato
è un'immagine bellica,
il punto di tangenza
tra l'aereo nemico e la nave
nell'attimo che precede l'esplosione.
Fermo nell'istantanea,
nel contatto flagrante tra due sguardi
immolato, ripreso
mentre le fiamme covano già
nella fusoliera crescendo
dentro i suoi tratti, vive
soltanto il tempo necessario
a compiere la missione del ricordo.
| |
[Nederlands]Wat voor iets zijn de gipsen van Pompeï,
afgietsels, ontwerpen of beelden?
Gewas misschien,
de ruïnegewassen
die ontkiemen aan de resten van een lichaam
en zich een curve kiezen,
een stenen plantenbed
dienende als locatie van hun bloei.
| |
[Italiaans]Che cosa sono i gessi di Pompei,
calchi, prototipi o statue?
Forse piante,
le piante ruderali,
che sorgono dalla rovina di una forma
e scelgono una curva,
un invaso di pietra
come luogo della loro fioritura.
| |
[pagina 156]
| |
FibonacciIk bekijk het panorama voorop
in al zijn onverhulde naaktheid,
in het nummer dat tevens presenteert
de groeiwijze van takken,
de lichte ranke gevel van een kerk,
de spiraal van een slakkenhuis,
en blaren.
| |
FibonacciOsservo il panorama della fronte
nella sua piena nudità,
nel numero, lo stesso, che produce
la crescita dei rami,
la facciata leggera di una chiesa,
le spire della chiocciola,
le foglie.
| |
[Nederlands]Haast niet gemodelleerd,
de plastiek van de vingers van de hand,
de spatel van het oor,
de armen als een keep,
de structuur van de voet.
Als was het de idee van de gestalte,
het morfologisch oerbegin waarin
zelfs voor de afwijking een eigen plaats is,
de afgepaste gruwel van het haar
met de gespleten punt.
| |
[Italiaans]Appena modellato,
la tornitura delle cinque dita,
la foglia dell'orecchio,
l'incocca delle braccia,
l'edificio del piede.
Come fosse la forma delle forme,
l'abisso morfologico nel quale
anche l'aberrazione trova posto,
il misurato orrore del capello
la cui punta si duplica.
| |
[Nederlands]Armen van vloeiende, glad transparante
materie, lang bleekwit boven de bedding
van de benen. Een beekje
waar de twee vissen van het orenpaar
zwemmen, vredig en traag
onder het vezelig oppervlak van het gezicht.
| |
[Italiaans]Ha braccia di corrente trasparente
e tersa, lunga e pallida sul greto
delle gambe. E un ruscello
dove nuotano i pesci delle orecchie
dolci, lenti, gemelli,
sotto la superficie fibrata del suo sguardo
| |
[pagina 157]
| |
[Nederlands]Naast elkaar staan daar na het bruiloftsmaal
de glazen van het jonge paar, verbonden
dicht naast elkaar, het is hun trouwdag.
Overal smet het bruidspaar
kleding en stukken uitzet
en markeert zo de route van vertrek
een spoor achter zich latend
van koppeldingen, pendanten, elkander
rakende, getuigen,
de wereld per paar.
| |
[Italiaans]Uno vicino all'altro dopo il pasto
stanno i bicchieri degli sposi, congiunti
in una adiacenza nuziale.
Ovunque, contagiando
vestiti e suppellettili
la coppia tradisce il suo passaggio
e lascia dietro sé
cose abbinate, pari, toccantisi
tra loro, testimoni,
paia del mondo.
| |
[Nederlands]Dikwijls heb ik gefantaseerd dat blikken
na het moment van zien nog voortbestaan,
vergelijkbaar met lansen,
gecalculeerde banen, speren
tijdens een veldslag.
Daarom vermoed ik dat binnen een kamer
waar de mensen net weg zijn
dergelijke lijnen zeker nog een tijd lang
blijven hangen in de ruimte, gekruist
in 't stelsel van hun evenwichtspatroon
onberoerd over elkaar heen als stokjes
van mikado.
| |
[Italiaans]Ho spesso immaginato che gli sguardi
sopravvivano all'atto del vedere
come fossero aste,
tragitti misurati, lance
in una battaglia.
Allora penso che dentro una stanza
appena abbandonata
simili tratti debbano restare
qualche tempo sospesi ed incrociati
nell'equilibrio del loro disegno
intatti e sovrapposti come i legni
dello shangai.
| |
[pagina 158]
| |
[Nederlands]
Van buiten is de aarde mooi wit, groen en rood
van binnen echter zwart, duisterder dan de dood
(Walther von der Vogelweide)
Omhoog uit de anatomische nacht
rijst op het naakt.
Stap ermee naar buiten, bekijk bij daglicht
de fonkelglans van die munt
glimmend gepoetst,
waarop je nu kunt zien
het geciseleerde gezicht,
de weke legering van wat ooit vlees was.
Het profiel staat vast en overschrijdt niet
de lijn die eraan werd toegewezen,
op wonderbare wijze gefixeerd
fixeert het zo de beeldenaar,
sluit die binnen de cirkel van zijn waarde,
bij wijze van allerlaatste onthoofding.
| |
[Italiaans]
La terra fuori è bella, bianca, verde e rossa
ma dentro è di colore nero, più scura della morte.
(Walther von der Vogelweide)
Dalla notte anatomica sale
la nudità.
Férmati sulla soglia, guardala
luccicare, la moneta.
liscia, polita,
sopra cui distingui
il volto lavorato a sbalzo.
la lega morbida dell'incarnato.
Il profilo sta fermo. non supera
la linea che gli viene assegnata,
miracolosamente trattenuto
trattiene a sé l'immagine,
la chiude nel cerchio del suo prezzo,
nella suprema decapitazione.
|
|