De Tweede Ronde. Jaargang 8
(1987)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 143]
| |
Reis van Glenn
| |
[Italiaans]Sedevo distratto sul gradino nero
della statua le spalle già rivolte
al lago quando ho capito che era lì
in grande affanno a darmi il suo
saluto... ancora biondi erano
i suoi capelli eppure mi sentivo
come immobile senza poterle offrire
in cambio che il mio sguardo bruno
e già profondo, luminoso... Partivamo
e benché la distanza da quei luoghi
fosse estrema il clima la gente ruvida
inospitale avevamo vesti troppo leggere
scarpe e cappelli di pezza come ti ho raccontato:
avremmo rubato nelle case dalle pentole.
| |
[pagina 144]
| |
[Nederlands]Met die dronkelap in de auto genoot ik
de eindeloze treurnis van Rusland.
Toen voelde ik hoe mijn arm naar beneden viel
in het stof zodat mijn uniform vies werd.
Hopelijk beland ik stuk en kapot
tussen de stapels blaren (dacht ik) ik ben al
bang ik heb een spatje bloed dat steeds groter wordt
naast de iris. ‘Kijk ginds die paardekastanjes...
al die kleuren het licht het vakmanschap
van de architecten... wat jammer
dat we er niet meer zijn’ merkte mijn
hartsvriend op. In mijn zak betastte ik
mijn paspoort een zakmes met een handvat
van blank hout... rondom echter was er de groei
nauwkeurig gezegd de vooruitgang
van de onfeilbare economie van het seizoen.
| |
[Italiaans]Con l'ubriacone sull'auto godevo
lo sterminato squallore della Russia.
Sentivo poi il braccio come mi cadesse
nella polvere macchiando la divisa.
Spero che arriverò sfinito sfiancato
tra le foglie a mucchi (pensavo) ho già
paura ho un puntino di sangue che si allarga
vicino all'iride. ‘Sono gli ippocastani...
guarda i colori la luce la sapienza
degli architetti... che peccato
non esserci più’ notava l'amico
del cuore. In tasca maneggiavo
il passaporto un coltellino dal manico
di legno chiaro... eppure attorno cresceva
nettamente progrediva
l'economia infallibile della stagione.
| |
[pagina 145]
| |
[Nederlands]Buiten 't enorme venster in de grijze
ruimte van wolken en rivier keek ik uit naar
de brug de lantarens de groene gevel
van het paleis maar vooral want ik stond te wachten
de veerboot.
Ik tuurde naar de overkant van de baai en de chauffeur
was niet meer dan een verre zwarte stip
in de auto in de wind op het plein...
ik keerde me om en dacht hardop:
net beesten volwassenen ze lachen nooit.
| |
[Italiaans]Oltre l'enorme finestra nel grigio
aperto delle nubi e del fiume osservavo
il ponte i lampioni la facciata
verde del palazzo ma soprattutto in mia attesa
la nave.
Cercavo l'opposta sponda del golfo e l'autista
non era che un punto nero lontano
dentro l'auto nel vento nella piazza...
tornando a voce alta pensavo:
come le bestie gli adulti non ridono mai.
| |
[Nederlands]In een film rondlopen in een loze
kale verpakking... tegen het hekwerk geleund
langs het kanaal zag ik mezelf vlammen slikken
brutaal de fakkel strijken over mijn borst
rondgaan langs de tafeltjes met mijn viool
in blauwe matrozenkiel... vast en zeker
heeft vader hem het vak geleerd niet deze
zielige dikzak die kaartjes knipt en rapen kweekt.
| |
[Italiaans]Camminare su una pellicola su un vuoto
secco involucro... appoggiato al parapetto
sul canale mi vedevo inghiottire le fiamme
passarmi spavaldo la torcia sul petto
girare fra i tavolini con il violino
e una giacca blu da marinaio... sicuramente
sarà stato il padre a iniziarlo e non questo
meschino ciccione che fora tessere e coltiva rape.
| |
[pagina 146]
| |
[Nederlands]Ik denk er nu aan ik zat naast je
ik mocht met je mee maar ik reed je
naar de korenvelden. Ik draag niet langer
ringen wij twee zijn ver van de bewoonde wereld
en pellen hier dit natgeregend fruit
om leeg te zuigen. Een tel slechts wees de neus
van de zwarte Bentley naar 't stadje het koel
compacte plan van de wallen... ik bekeek hem
het dofgroen blik en voorbij de markt de rivier
waar de brug van Van Gogh ontbrak. Weet je nog
ukkie dat klepemmertje dat hij voor ons ging halen?
| |
[Italiaans]Ci penso adesso ero al tuo fianco
al tuo seguito ma ti guidavo
nella campagna di grano. Non ho più anelli
alle mie mani e siamo soli lontani
a sgusciare succhiare questi bagnati
frutti. Solo uno scatto additava il suo volto
la nera Bentley sul paese il disegno
arido compatto delle mura... guardavo lui la lamina
di verde morto e oltre il mercato il fiume
dove non c'era il ponte di Van Gogh. Ricordi
nanina il secchiello meccanico che ci portava?
| |
[pagina 147]
| |
[Nederlands]Drie trappen op na een haast onhoorbaar
gepiep in de nacht en dan het staren
van die ogen die hand nog vier treden klimmen
de deur door daarachter iets als een snijtafel
een enkele rest en het dons... ik maakte licht
met het lantarentje dat boven de rij hokken
van het dak hing terwijl die slodder door het stof
kroop... ik ben te beklagen (zeg ik bij mezelf)
nerveus tel ik in mijn agenda
de paar dagen die resten voor de terugkeer...
niet genoeg nu het floers steeds zwarter wordt
van deze dierlijke lust die mij meesleept.
| |
[Italiaans]Curvando tre volte dopo il più debole
squillo notturno ecco quegli occhi
fissi la mano salendo i quattro gradini
oltre la porta una specie di cattedra
i pochi resti e le piume... facevo luce
scarsa dalla candela tra le gabbie oblique
e il tetto mentre strisciava impolverato
il fagotto... sono un pover'uomo (mi dico)
spunto sul taccuino tremante
i pochi giorni che mancano al ritorno...
non basta più si appanna questo
gusto animale che mi trascina.
| |
[Nederlands]Elders... territoir van de nacht territoir
van vertwijfeling, reëler
zijn de dingen indien naamloos onthuld...
dan schreeuw ik van verre, wacht op me! onthutst
om die ander die wegglipt met een ik ken je niet...
bescherm me ik lig niet meer dwars... kun je van op aan:
kijk maar geen mond meer.
| |
[Italiaans]Altrove... regione notturna regione
dello sconforto, più vive
sono le cose senza nome aperte...
già grido di lontano, aspettami! stupito
di chi dirà scappando non ti conosco...
proteggimi sarò paziente... non mancherò:
non ho più labbra.
|
|