De Tweede Ronde. Jaargang 8 (1987)

De Tweede Ronde. Jaargang 8

(1987)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 130]
Vertaalde poëzie
[pagina 131]
Drie gedichten Milo de AngelisGa naar voetnoot* (Vertaling Karel van Eerd) De stelling Dat je op aarde je leven inzet voor een volmaakte zet, het volmaakte ogenblik, en echt zonder bluffen zegt ‘ik zet mijn leven in’ en niet het kind bent dat valt denkt dat je zelf pijn hebt, en dat kind wordt, en evenmin het tegendeel, het ondoorgrondelijk morgen, dat alles herhaalt van paalwoning tot radar maar toch altijd nu is niet-essentieel maar noodzakelijk, zoals winnen van deze partij, aanvallen met de torens snappen dat je spoedig moet opgeven.
La posizione Che si gioca la vita, sulla terra, per una mossa perfetta, il momento perfetto, e veramente senza bluffare dice ‘mi gioco la vita’ e non è il bambino che cade crede che il dolore sia suo, e lo diventa, e neanche il suo opposto, il domani profondo, che ripete tutto dalle palafitte ai radar eppure è sempre ora inessenziale ma necessario, come vincere questa partita, attaccare con le torri capire che la sua resa si avvicina.

[pagina 132]
Niet weggaan ... en blijf van me houden ook als alles voorbij is alles, ook deze belofte die je me nu huiverend doet... andere handeling, de wijngaard, het plukken van deze stoffige zoete muskaatdruiven met mieren die gehaast langs de paden van zweet op mijn rug lopen onder een zon die alles droogt terwijl het vlakland zich uitstrekt, en iets dat enorm was uit het zicht verdwijnt aan de angst ontglipt, tot het vaag ongemak dat het niets meer betekent, tot de laatste huivering, niets ... liefste, ik kan niet, trouw bestaat niet, zo waar ik leef ik kan niet, ik heb het echt gewild, maar de golven sleuren me mee binnenkort glimlach ik ook om deze kreet...
Non andare - e amami anche quando ogni cosa finirà ogni cosa, anche questa promessa che ora, tremando, mi fai... un'altra azione, nella vigna, per cogliere questo moscato polveroso e dolce tra le formiche che percorrono il sudore della schiena, affrettandosi in un sole che asciuga tutto mentre la pianura si allarga, e qualcosa che era enorme scompare scivola dal terrore fino al disagio di diventare indifferente, fino all'ultimo tremito, nulla ... amore, non posso, non c'è fedeltà, mai, se ora vivo non posso, l'ho tanto voluto, ma le onde mi trascinano tra poco sorriderò anche di questo grido...

[pagina 133]
Redelijk Veroordeeld zijn toch te proberen iets op de kop te tikken in deze winkelstraat vol volk maakt een eind aan het goedkope drama niets te zijn langs deze etalages moet je hun logica volgen, kopen wat ze uitstallen: antwoord historisch antwoord voor wie nog iets meer bestelt en meteen maar voor zelfmoord een vals recept inlevert, wacht, de bijsluiter leest, geen pijn meer aankan voor hetgeen hij wil.
La ragione La condanna di tentare lo stesso per qualcosa, su questo marciapiede, pieno di gente finisce la tragedia comoda di non essere nulla bisogna continuare il loro discorso, nelle vetrine, comprare ciò che espongono: una risposta una risposta storica a chi domanda altro e subito ma per uccidersi consegna la ricetta falsa, aspetta, scruta, non può soffrire più per quello che vuole.	voetnoot* Milo De Angelis (Milaan 1951) debuteerde in 1976 in boekvorm met Somiglianze (Gelijkenissen), waaruit deze drie gedichten zijn gekozen. Het jaar daarop startte hij het poëzietijdschrift Niebo (Pools voor ‘hemel’), met een poetica los van elk realisme, idealisme of engagement, maar van de ‘de door niemand gedroomde droom’.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Milo De Angelis

vertalers

Karel van Eerd