De Tweede Ronde. Jaargang 8

[p. 153]

Drie gedichten
Ivan V. Lalić^*
(Vertaling Willem van Toorn en Lela Zečković)

Aan opgroeiende zoons

Nooit meer in zo'n gelijke tred
met het zegbare, zo zonder aarzeling, mijn zoons,
als nu, met hielen nog gevleugeld
van de korte schaduw van jullie jaren;

kijk, het schoolschrift op tafel

is een afschrift van de werkelijkheid, nog niet bedreigd
door vastgelegde grenzen, de vorm van de zon in een bal
bevestigt tederheid, en de zomer duurt zo lang,
zeggen jullie, en is nog maar nauwelijks begonnen -

En zo helpen jullie mij, me vergeten
vaardigheden te herinneren: in evenwicht
te zijn en onverschillig voor
de zwarte schaar van de wijzers, die een stuk
van een toekomstige herinnering knipt (misschien van
vergetelheid, die keuze is er nog),
niet het zichtbare te onderzoeken, maar te geloven
in een benoemd voorwerp: potlood, bloempot, muur...

* Ivan V. Lalić (Belgrado, 1931) studeerde rechten aan de Universiteit van Zagreb. Hij woont thans in zijn geboortestad en is hoofdredacteur van een grote uitgeverij. Hij publiceerde tien bundels gedichten, twee bundels essays en stelde verscheidene anthologieën samen. Lalić vertaalde uit het Engels, Frans en Duits, vooral poëzie, zoals een bloemlezing Franse poëzie van Baudelaire tot deze tijd, een anthologie moderne Amerikaanse poëzie en bloemlezingen uit het werk van Hölderlin, Whitman, T.S. Eliot en Pierre Jean Jouve. Poëzie van Lilać werd vertaald in het Engels, Frans, Pools en Hongaars.

Синовима који расту

Никада више тако тачно у закораку
Са изрецивим, а без двоумљења, синови моји,
Као сада, пета крилатих још
Од кратке сенке година;

ево, свеска на столу

Носи испис из јаве, још неугрожене
На неизвесним границама, у лопти облик сунца
Потврђује присност, и лето је тако дуго,
Кажете, а тек је почело -
Тако ми помажете да се присетим
Заборављене вештине: бити у равнотежи
А неопрезан
Пред црним макаэама скаэаљки, што секу
Делић будућег сећања (заборава можда,
Избор још постоји),
Не проверавати видљиво, а веровати
У именовани предмет: оловка, саксија, зид...

[p. 154]

[Nederlands]

Maar kan ik jullie zeggen dat er gevaar schuilt
in wijs sneller worden, in sneller wijs worden,
in de onvermijdelijke strijd van beeld tegen beeld,
in de ernstige, eeuwenoude kwaal van de spiegel:
de oerbeelden om te keren?
Dat er gevaar schuilt in de onvermijdelijke verbinding
tussen toeval en toeval
zoals water wortels en gras van de hele wereld verbindt?

Het gevaar uitspreken en toch trouw blijven
aan het zichtbare: dat is de ware opdracht;
ik schreeuw het in de wind die aanwaait uit de toekomst
en die mijn as meedraagt
en jullie stemmen.

[Servisch]

Но како да вам кажем да је опасност
У мудром убрзању, мудрости убрзаној,
У неумитној кавзи слике са сликом,
У опасној древној бољци огледала
Да преокреће знакове прволика?
Да је опасност у неминовном
Што везује случајност за случајност
Као што вода корење и траву света везује?

Иэрицати опасност, а бити
Видљивоме верак: ево правог задатка;
Иэвикујем га у ветар што дува из будућности
Пепелом мојим натруњен, и вашим гласовима.

Fiesole, regen

Misschien zal een deel van het landschap altijd
van jou blijven: een avond al zichtbaar
op de lichte rand van een wolk, als het spoor van lippen
op glas;

en dan dat staande, leesbare

schrift van tuinen op de terrassen
van de heuvels, het begin van regen dat de lucht
opent aan de kant waar de geur is, ergens dichtbij -

Zeker, beelden na de liefde
zijn mooier in hun huwelijk met wat nog komen moet:
en zo herken ik dat ogenblik
verdwijnend zuiver, helder, gelijkmatig,
als een lot waar je naar verlangde, als naar ijs in een glas.

Фиезоле, киша

У трајној својини остаје ти можда
Део предела: вече већ видљиво
На светлој ивици облака, као траг усне
На стаклу;

па тај читки усправни

Рукопис вртова на терасама брега,
Почетак кише што отвара ваздух
Са мирисне стране, негде у блиэини -

Слике после љубави, заиста,
Лепше се венчавају са будућим:
Препознајем зато тај тренутак
Што нестаје чисто, светло, равномерно,
Као жељени усуд, као лед у чаши.

[p. 155]

Tel de spiegels na

Tel de spiegels na, tel de dichtgemetselde ramen
voor het hachelijke decor van lucht
waar je dubbelganger zekerder en langzamer ademhaalt
sinds mensenheugenis;

strijk in de spiegel, 's nachts,

de korte gele bloesem van een lucifer aan:
je zult de dreiging zien in de wond van duisternis
die snel heelt, zonder litteken;

en dan onder je vingers

het droge ijs van de Lethe, zonder barst, zonder hoop -

Tel nog eens, taxeer het gevaar:
men zegt dat je ooit een gerinkel
zult horen op de bodem van lege spiegels,
vóór het laatste verschijnen van je dubbelganger,

één ogenblik

voordat het tweelinghart van de wereld stilstaat,
opengesneden met het mes van herinnering,

een rijpe vrucht.

Преброј огледала

Преброј огледала, преброј зазидане прозоре
Опасне позадине ваздуха
Где двојник дише сигурније и спорије
Од памтивека;

у огледало, ноћу,

Укрешй кратки жути цвет шибице:
Видећеш претњу у рани мрака
Што зарасте брзо, без ожиљка;

а онда под прстима

Суви лед Лете, без пукотине, без наде -

Преброј, оцени опасност:
Прича се, једном ће се зачути
Звекет на дну празних зрцала,
Пред коначни излазак двојника,

тренутак

Пре него што стане двоструко срце света
Расечено ножем сећања,

дозрели плод.