De Tweede Ronde. Jaargang 8

[p. 137]

Vertaalde poëzie

‘De vertaler’, door Lela Zečković

[p. 138]

Voorbij het geheugen
Monny de Boully^*
(Vertaling Marko Fondse)

à Paulette

Zij die het zere hart alom in den vreemde bijeenbracht,
Liefdes ontrouwe verliefden, trouwe geliefden van het eeuwige eigene bloed,
Bijeengegaard door ten halve vergetene talen
En door nog verlorener zeden,
Door koortsig behouden verwachting,
Zij alleen drijven mij ademloos hun zwijgen te verbreken.
Een vers van woorden in de droom gekeurd, wat een ijdele onderneming,
Je opzet het beloofde land in kaart te brengen, wat een opperste dwaasheid!
Maar geen moment mag weer worden verdaan met rechtvaardiging en verklaring,
Laat door ons de stemmen der anderen spreken
En laten we anders zwijgen!
Hoort u het smachten dan niet om mijn lippenzoom zwermen,
Ziet u lijdens honing dan niet in mijn pupillendiep?
Het smachten en het lijden zijn dat van
Hen die de uitwegloze ronde steeds weer opnieuw doorliepen
Met dood en dood alom.
Bij duizenden en duizenden zijn de onschuldige bijkorven levend verbrand!
Zijn mijn handen niet te vuur en te leed geschoeid?
Heeft dat mijn adem niet verzengd, mijn hart beroet, verschroeid, versteend?

(1945)

* Moni de Buli (Monny de Boully), Servische dichter (Beograd 1904 - Parijs 1968). Al op zeer jonge leeftijd nam hij deel aan het literaire leven in Beograd. Hij leerde onder andere de Servische surrealisten Marko Ristić en Dušan Matić kennen. In 1925 verbleef hij voor korte tijd in Parijs, kwam daar in contact met André Breton en werd uitgenodigd om een bijdrage te leveren voor La Révolution Surréaliste. In de daarop volgende jaren werkte hij aan de tijdschriften Les Cahiers de l'Etoile, Les Cahiers du Sud, Discontinuité en Le Grand Jeu. In deze jaren was hij hecht bevriend met de Nederlandse surrealist Hendrik Cramer. In november 1936 verscheen in Les Cahiers du Sud het gedicht van Monny de Boully over Cramer: Accueil au capitaine. (Vertaald in het Nederlands door Laurens Vancrevel; zie hierover: Hendrik Cramer, Vizioen en geboorte, Meulenhoff, 1974.) Hij leerde in Parijs een Nederlandse kennen, trouwde met haar en woonde enige tijd in Den Haag.

С оне стране памћења

Полети

Они које је страдално срце окупило по туђинама,
Неверни заљубљеници љубави, верне љубавнице своје вечите крви,
Окупљени по напола заборављеним језицима
По још више изгубљеним обичајима
По грчевито сачуваној нади,
Једино они нагоне ме да без даха прекинем њихово ћутање.
Песма од речи пробраних у сну, каква таштина!
Каква врхунсха лудост наум да означиш обећану земљу!
Али ни тренут се више губити не сме у правдањима и причама
У нама има да проговоре гласови других
Или да се ћути!
Зар не чујете ројеве чежњи на ивици усана мојих,
Зар не видите мед патњи у дну зеница мојих?
Чежње су то и патње
Оних који су обилазили круг без излаза
Са смрћу одасвуд.
На хиљаде и хиљаде живе су гореле невине људске кошнице!
Јесу ли ми руке обвијене огњем и страдањем?
Је ли ми то дах зажарило, срце зачадкло, нагорело, скаменило?