De Tweede Ronde. Jaargang 8

[p. 44]

Twee gedichten
Harry Pallemans

Groeten uit Venetië

De zoete torens aan de horizon
Dringen als lange vingers in de schemer.

Het water sabbelt langs de waterlijn
Aan het glazuur van een vanilleschip

Dat aan de kade ligt te glinsteren.
Op de voorgrond een brede witte brug

Verlicht als in een cruciale scène:
Roze lantaarns aan smeedijzeren ranken.

Romige onderofficieren zwieren
Gearmd met vlekkeloze knuffeldieren

Naar 't plein der witte wijn en rode wangen,
En zwalken later trager samen terug.

Onder ons open raam liggen wij dan
Al lang te kleven van mijn schuim, jouw bloed.

[p. 45]

De vogelbui

Water, water, every where,
Nor any drop to drink.
Coleridge - Rime of the Ancient Mariner

Ik moet vertellen van een oude droom,
een afgezaagde mythe. Was weer thuis
bij moeder op de sofa, keek uit raam
waar grote zwarte wolk in aantocht was.
Ging straat op om te kijken. Hij bewoog,
die wolk, hij draaide alsmaar sneller rond.
Er kwamen dikke zwermen zware vogels
uit naar beneden regenen. Sloeg blind
de handen voor de ogen, weer een kind.
Geen aanval was het, meer een regenwind
van vogels. Liep naar binnen in een huis
waar dode dieren in de gangen lagen,
in vensterbanken, opgehoopt in hoeken,
als zand voor alle drempels na een storm.
Betrad een kamer waar twee vage vormen
- mogelijk Pa & Ma - moeizaam bewogen
in een duister bed; liet ze schokkend achter
en liep naar buiten waar ik stilte vond:

Leeg was de hemel, leeg de straat, geen hond
die ooit een zware vogelbui doorstond.