De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 74]

Twee sonnetten
Antonio de Quevedo^*
(Vertaling Pedro van Hoek)

Door zijn afwezigheid lijdt de minnaar nog heviger smart dan Tantalos

Gelukkig kunt gij heten, Tantalos,
Gij in de onderwereld voor altoos,
Magere schaduw, koud en bloedeloos,
Gemarteld wordt ge door uw eigen dorst.
Gij kunt u nog verheugen in uw smart
(Als schimmen tot verheugenis in staat zijn),
Immers, ge zoudt pas echt ten einde raad zijn
Als gij met mijn verdriet waart afgestraft.
Wordt ge' ook door dorst eeuwig getourmenteerd,
Omdat het ijskoud water, als gij 't ziet
En zuchtend aanroept, u meteen ontvliedt,
Toch ziet ge, raakt ge aan wat gij begeert,
Maar ik, gepijnigde absente dromer,
Krijg haar niet eens te zien; aankomen: ho maar.

* Quevedo (1580-1645), een produktief dichter en prozaïst die zowel zeer luchtige poëzie als heiligenlevens op zijn naam heeft staan.
Hij was ook actief als politicus en geheim agent, waardoor hij bij het hof in ongenade viel; de laatste jaren van zijn leven bracht hij hoofdzakelijk in gevangenschap door.
Een mooie selectie uit Quevedo's serieuze sonnetten is in het Nederlands verschenen onder de titel ‘Okeren sonnetten van Quevedo’, Athenaeum - Polak & Van Gennep, 1970, vertaling Dolf Verspoor.

Ausente se halla en pena más rigurosa que Tántalo

Dichoso puedes, Tántalo, llamarte,
Tú, que en los reinos vanos cada dia,
Delgada sombra, desangrada y fria,
Ves de tu misma sed martirizarte.

Bien puedes an tus penas alegrarte
(Si es capaz aquel pueblo de alegría),
Pues que tiene, hallarás, la pena mia
Del reino de la noche mayor parte.

Que si á tí de la sed el mal eterno
Te atormenta, y mirando l' agua helada,
Te huye, si la llama tu suspiro;

Yo ausente venzo en penas al inferno,
Pues tu tocas, y ves la prenda amada;
Yo ardiendo, ni la toca ni la miro.

[p. 75]

Dialoog tussen de aanbidder en de hem versmadende dame

a.

Als ketter brengt mij jouw gezicht onder de zoden.

d.

Heb ik dan het gezicht van Luther of Calvijn?

a.

Jouw ogen kunnen iedereen ter wereld doden.

d.

Nu doe je net alsof mijn ogen dokters zijn.

a.

Waarom ben jij zo woedend, wrede lieveling?

d.

Jij uilskuiken, maak jij je eigen beul het hof?

a.

Wat wil je van een man nog meer?

d.

Nog meer pingping.

En wel graag in de beurs, dat goud, niet op de pof.

a.

Je krijgt mijn ziel!

d.

Ik ben toch niet de andere wereld?

a.

Je ogen wonden mij!

d.

Zijn ze soms scherp als speren?

a.

Hier, neem mijn hart.

d.

Breng dat maar naar een slagerswinkel.

a.

Waarom gedraag je je bij mij altijd zo rauw?

d.

Omdat ik niet van dat halfzacht gekookte hou.

a.

Dan sterf ik.

d.

Best, laat mij dan van je erven, kinkel.

Diálogo de galan y dama desdeñosa

G.

Hace tu rostro herejes mis despojos.

D.

No es mi rostro Calvino, ni lutero.

G.

Tus ojos matan todo el mundo entero.

D.

Eso es llamar dotores á mis ojos.

G.

Cruel, ¿por qué me das tantos enojos?

D.

¿Requiebras al verdugo, majadero?

G.

¿Qué quieres más de un hombre?

D.

Más dinero,

Y el oro en bolsa, y no en cabellos rojos.

G.

Toma mi alma.

D.

¿Soy yo la otra vida?

G.

Tu vista hiere.

D.

¿Es vista puntiaguda?

G.

Róbame el pecho.

D.

Más valdrá una tienda.

G.

¿Porqué conmigo siempre fuiste cruda?

D.

Porque no me está bien el ser cocida.

G.

Muérome, pues.

D.

Pues mándame tu hacienda.