|
| |
| |
| |
Twee gedichten
Ogden Nash*
(Vertaling Marijke Emeis)
Poltergast, mijn Poltergast
Ik zet tante Froekje op de trein
En ik hoop dat het voor het laatst zal zijn,
Want ware het anders, dan zette ik door:
Dan zette ik tante Froek ervóór.
Nooit trof een gastheer in huis een bezoekster
Die onwelkomster was en vervloektster
En nooit was hij ongepaster verrast
Bij het zien van de rug van een scheidende gast.
Voor haaibaai-hollewaai tante Froek
Was stoken en spoken gesneden koek;
Ze bracht daarbij, als een ware bezoeking,
Ons huis in een staat van totale verfroeking.
Het ochtendblad kreeg ik alleen op verzoek
En na lezing door tante, à la Froek,
Die het daarna liet aan de abonnee
Als een geurvreter na een dagje aan zee.
Welk neologisme voor ‘ruziezoekerig’
Zou beter voldoen dan ‘tante Froekerig’?
Want de meid had haar hoed nog niet opgezet,
Of tante had trek in ontbijt op bed.
Ze zorgde, zelf op een heilzaam dieet,
Dat elk van ons onder het ongerief leed
En een weekend lang propten wij ons vol
Met gortdroge vijgen en selderijknol.
Polterguest, My Polterguest
I've put Miss Hopper upon the train,
And I hope to do so never again,
For must I do so, I shouldn't wonder
If, instead of upon it, I put her under.
Never has host encountered a visitor
Less desirabler, less exquisiter,
Or experienced such a tangy zest
In beholding the back of a parting guest.
Hoitiful-toitiful Hecate Hopper,
Haunted our house and haunted it proper,
Hecate Hopper left the property
Irredeemably Hecate Hopperty.
The morning paper was her monopoly
She reads it first, and Hecate hopperly,
Handing on to the old subscriber
A wad of Dorothy Dix and fiber.
Shall we coin a phrase for ‘to uncooperate’?
How about trying ‘to Hecate Hopperate’?
On the maid's days off she found it fun
To breakfast in bed at quarter to one.
Not only was Hecate on a diet,
She insisted that all the family try it,
And all one week-end we gobbled like pigs
On rutabagas and salted figs.
| |
| |
| |
[Nederlands]
De diepvries smolt, de verwarming bleef koel,
Ze molde grootmoeders schommelstoel,
Ze snuffelde steevast in elke kast -
Tante Froekje, de Poltergast.
En zette ik Froekje vóór de trein,
Dan zou het toch niet afdoende zijn,
Want toen ik haar van de boot heb gezet
Heeft tantes vet haar het zinken belet.
| |
[Engels]
She clogged the pipes and she blew the fuses,
She broke the rocker that Grandma uses,
She left stuff to be posted or expressed,
Hecate Hopper, the Polterguest.
If I pushed Miss Hopper under the train
I'd probably have to do it again,
For the time that I pushed her off the boat
I regretfully found Miss Hopper could float.
| |
Kiekeboe, ik zie je lekker toch niet
Middelbaar is leuk en ik mag het graag wezen,
Maar dan komt de dag dat je ogen nog goed zijn, maar je armen te
kort om het telefoonboek daar te houden waar jij het kunt lezen,
En je vrienden proestlachen: dat jij eens naar de oogdokter moest,
En van al je vrienden lacht hij het proest,
Dus ga jij aan zijn schertsende woorden voorbij,
Maar dan dringt tot je door dat hij jou al verwacht sinds jij op een
dag in de veronderstelling dat hij het was zijn grootvadersklok
toeknikte en Tot Ziens Maar Weer zei.
En hij wijst op zijn kaart en daar staat skjwh ftle en je zegt
hoezo: sajmwh ftle? en hij zegt: één bril, daar red je 't niet
Eén om te lezen in Mensje van Keulens Anna Molino en Nicolaas
Matsiers Onbepaald Vertraagd,
En een tweede om als je een luchtje wilt scheppen niet telkens
Halló Zeg te roepen naar een op je pad verdwaalde maagd.
En dus ben je de hele dag bezig je kijkbril af en je leesbril op te
zetten en vervolgens schiet je te binnen dat hij in de auto ligt of
Dan weer kun je je kijkbril niet vinden want als je je kijkbril niet
op hebt kun je niet zien waar je 'm áf hebt gezet.
Genoeg pech van dit soort maakt me hoorndol, ik weiger nog
Veel liever vergeet ik ze alletwee en neem op mijn levensavond
mijn hoed af voor wildvreemde vrouwen en grootvaderklokken.
Peekaboo, I almost See You
Middle-aged life is merry, and I love to lead it,
But there comes a day when your eyes are all right, but your arm
isn't long enough to hold the telephone book where you can
And your friends get jocular, so you go to the oculist,
And of all your friends he is the joculist,
So over his facetiousness let us skim,
Only noting that he has been waiting for you ever since you said
Good Evening to his grandfather clock under the impression
And you look at his chart and it says shrdlu qwertyop, and
you say Well, why shrdntlu qwertyop? and he says one
One for reading Erle Stanley Gardner's Perry Mason and Keats's
And the other for walking around without saying Hallo to strange
So you spend your time taking off your seeing glasses to put on
your reading glasses, and then remembering that your reading
glasses are upstairs or in the car,
And then you can't find your seeing glasses again because without
them you can't see where they are.
Enough of such mishaps, they would try the patience of an ox,
I prefer to forget both pairs of glasses and pass my declining years
saluting strange women and grandfather clocks.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd