De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 34]

Twee gedichten
Renée van Riessen

Mors stupebit et natura

Het eerste kinderfeest: wij zaten samen
doodstil in het raamkozijn. Jouw knie
mijn evenknie, jouw wang tegen de mijne -
blies jij of ik die nevel op de ramen?

Ik trok je naar me toe en keek; voorbij
jouw oog zag ik verschrikkelijk land verschijnen:
steenzwarte vogels vielen uit de lucht
en over het grasveld joegen de konijnen.

Ik voelde van jouw knie geen warmte meer,
ik moest een kussen pakken en proberen
jouw adem af te snijden in een tweegevecht,
dan zou er stilte zijn. Een ijskristallen wereld.

[p. 35]

Wintermärchen

Achter het witbevroren raam
begint vandaag een nieuw bestaan:
wat wankel stond werd zacht versierd.

Het oude tuinhuis en het bankje
vonden elkaar vannacht. De kamperfoelie
kijkt naar een bruidegom uit en aan haar voet
is onverwacht de witte roos gaan bloeien.

Dit is de tijd waarin Sneeuwwitje slaapt,
kom naast me staan voor alles is verdwenen
en zeg me of dit duren kan. Hoe lang
blijven jouw lippen bleek, mijn wangen koud?

Laat het nog even op een sneeuwval lijken
wat tussen ons is. Altijd kan hierbinnen
het grote witte meer ontdooien, ook
de hartslag kan altijd opnieuw beginnen.