De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 31]

Drie gedichten
Jean Pierre Rawie

Kleine liefdesverklaring

Ik ben al bijna dood, en ik
zal nooit aan mensen wennen;
zo meen ik ook geen ogenblik
je werkelijk te kennen,

maar soms, tezamen in het huis
en in éen bed tezamen,
met het behoedzame geruis
van regen langs de ramen,

heb ik wel eens een kort moment
gedacht dat ik doorgrondde
hoe ondoorgrondelijk je bent,
en dat al veel gevonden.

[p. 32]

Insomnia

De lange uren tussen slaap en waken
terwijl de regen de seconden tikt -
Het beetje tijd waarover je beschikt
vergaat aan zulke nutteloze zaken.

Het hoge doel waarop je had gemikt,
het lager doel waartoe je mocht geraken;
en waaraan zelfs geen dood een eind kon maken,
ons beider onverbrekelijk conflict.

De regen en het leed te allen tijde,
het komt tenslotte op hetzelfde neer:
wij hebben tegen het oneindig lijden
uiteindelijk maar een gering verweer.

Ik denk aan alle dingen die we zeiden,
want al die dingen zeggen we niet meer.

[p. 33]

Mismoedig rondeel

Ons leven is doortrokken van de dood,
wij hebben alle reden om te klagen.
Wel koesteren wij hier en daar nog vage
verwachtingen en houden wij ons groot,

maar als je nagaat wat er overschoot
van al die nachten en van al die dagen -
Ons leven is doortrokken van de dood,
wij hebben alle reden om te klagen.

De tranen die je waar ook om vergoot,
de wroegingen die aan je blijven knagen,
en al ons hopen, liefhebben en vragen
is eigenlijk van elke zin ontbloot;
ons leven is doortrokken van de dood.