De Tweede Ronde. Jaargang 6



[pagina 45]
Aan mijn moeder Rebecca Frans Pointl Hier liepen wij toen de Utrechtsebrug niet bestond jij nog niet dood was bij de oude tramremise herhaalde je steeds dat verhaal van het ondergedoken meisje heldhaftig wekelijks hier wandelend en de mof in 't wachthokje daar die vleiend haar een Duitse kuch aanbood half verhongerd en dagelijks ten dode gedoemd weigerde zij dat brood voorbij Zorgvliet keken we over stil groen land waar nu Buitenvelderts beton opdoemt even blauw als toen is vandaag de lucht alleen is het nu 30 × 365 dagen later onverstoorbaar stroomt de Amstel en zegt kom de stad uit met mij tot waar ik rustig kabbelend stil met je babbelend zal zeggen waarom.