De Tweede Ronde. Jaargang 6

[p. 43]

Twee gedichten
Dingeman Kuilman

Buitenplaats

Tussen kreupelhout en bramen
staat het prieel, een duikerklok.
De tuin herinnert zich zuchtend
zijn plan. Niemand dwingt de rozen
binnen kaders van liguster.

Geen pauw neemt om het lege huis
een loopje met de eeuwigheid.
Noch zoekt meneer de romantiek
van verval: dagen die als gras
cirkelgang van stof tot stof, as.

Een pauw bekeek met argusogen
het gele huis. In elk venster
sloeg een meisje een stofdoek uit.
De tuinman liep over het gras
als over onbetrouwbaar ijs.

De nachten waren Pruisisch blauw.
Temidden van cascaden stond
meneer als een steelse minnaar
te wachten. Maar elke morgen
wekte hem dezelfde huisknecht.

[p. 44]

Requiescat

Zoek je vader omtrent zijn graf
en vind hem niet. Hij is verloren.

Die morgen in het koningsbed
lag je moeder waar je vader lag.

De stilte werd herinnering.
Alsof geen stem bij machte was

en wind zich balde in de bomen
tot storm. Erger heb je niet gehuild.

Schepen gaan, immens en zwart.
Kijk hoe opnieuw van hand tot hand

afstand groeit, serpentines scheuren.
Niemand staat pal, uitentreuren

wuivend naar een schip dat ging.
De stilte werd herinnering.

Er waren vogels en het grint
schulden, eeuwigheid en amen.

Hij ontkwam niet zonder vleugels
aan loze luiken, dito namen.

Zoek vergeefs. Zo zijn de doden:
angst voor wie ze buiten sloten

rust voor wie ze in zich sluit.