De Tweede Ronde. Jaargang 6

[p. 2]

Nederlands proza

[p. 3]

De tafelschikking^*
Remco Campert

‘Nou, met z'n hoevelen zitten we aan tafel vanavond?’

‘Met z'n tienen, onszelf niet meegerekend.’

‘Met z'n twaalven dus. Want waarom zouden we onszelf niet meerekenen?’

‘Dat was meer bij wijze van spreken. En we zitten natuurlijk niet voortdúrend aan tafel. We zullen veel naar de keuken moeten om nieuwe gangen aan te dragen.’

‘Jawel, dat is natuurlijk zo, maar we zitten toch òòk aan tafel. We willen zelf toch ook wel iets eten tenslotte. En we moeten als gastpersonen de conversatie gaande houden.’

‘OK. Nu moeten we dus even uitzoeken wie naast wie zit. Ik stel in ieder geval voor dat jij aan het ene hoofd van de tafel zit, ik aan het andere.’

‘Hè jakkes, wat ongezellig. Kunnen we niet naast elkaar zitten aan één hoofd.’

‘Daar is het hoofd te smàl voor.’

‘Ik vind het geen goed idee. Als je zo'n eind weg zit kan ik helemaal niet horen wat je zegt.’

‘Dat hoef je helemaal niet te horen. Jij houdt de gasten in jouw buurt bezig en ik die in mijn buurt. Zo gaan die dingen. Nou, wie zetten we naast wie?’

‘Niet alle gezellige mensen bij jòu. Ik wil bijvoorbeeld niet Bàlk en zijn vrouw in mijn buurt hebben. Die hebben het altijd over hun fietstochtjes en over lekke bànden repareren en zo.’

‘Nou, dan zetten we die in het midden tegenover elkaar.’

‘Dat vormt dan wel een dode plek in het midden van de tafel.’

‘In ieder geval kunnen ze dan met elkaar, over het bloemstuk héén, over rijwielen praten. Volgend probleem: wat doen we met Frieda en Erik? Die hebben ruzie.’

‘O ja? Dat wist ik niet. Waarover?’

‘Over Greetje en Wim.’

‘Over Greetje en Wim? Hoe dan? Wat dan?’

‘Op dat feest vorige week, toen wij eerder zijn weggegaan, heeft Frieda hèt met Wim gedaan en Erik met Greetje.’

* Voorpublikatie uit Camperts binnenkort bij de Bezige Bij te verschijnen verhalenbundel ‘Tot zoens’.

[p. 4]

‘Hebben Greetje en Wim nu ook ruzie met elkaar?’

‘Nee, die kan dat allemaal niets schelen. Die doen hèt met iederèèn op feestjes. Maar Frieda en Erik doen hèt nooit op feestjes en daarom hebben ze nu ruzie met elkaar.’

‘Maar ze hebben hèt toch allebei gedaan. Wat kun je elkaar dan verwijten?’

‘Het schijnt dat Frieda hèt alleen maar heeft gedaan omdat Erik hèt deed en Erik hèt alleen maar heeft gedaan omdat Frieda hèt deed.’

‘O. Maar dan moeten ze niet in elkaars buurt zitten, maar ook niet in de buurt van Greetje en Wim.’

‘Dat wordt moeilijk. Aparte tafeltjes misschien? Nee, wacht even, ik weet het. We gaan Balk en zijn vrouw verplaatsen en we zetten Greetje en Wim in het midden tegenover elkaar.’

‘En dan neem ik Frieda op de hoek naast me en jij Erik.’

‘Dat weet ik niet, of ik Frieda zo dicht bij jou wil hebben. Die heeft hèt tenslotte op een feestje met een ànder gedaan. Misschien heeft ze de smaak er wel van te pakken gekregen.’

‘Luister, dit is een etentje. We zijn bij elkaar om te eten en niet om hèt te doen.’

‘Ja, maar ná het eten...’

‘Na het eten moet iedereen naar huis. Ik haat dat natafelen. Maar goed, weet je wat we doen? Dan nemen wij naast ons ieder een Balk. Ik neem hem, jij neemt haar.’

‘Dan zitten we dus allebéi met dat gezeur over die fietstochtjes.’

‘Dat heeft één voordeel: het doodt iedere zin om hèt te doen. Beide hoeken zijn dan in ieder geval al bevroren.’

‘Goed, laten we dat dan maar doen. Eens kijken, nu moeten we nog plaatsen Pim-Pieter...’

‘O ja, die heeft gebeld dat hij wat later komt. Hij heeft een spoedvergadering van het partijbestuur.’

‘O god, dan komt hij dronken en over zijn toeren aan. Dan wil hij steeds maar speechen en de Internationale zingen...’

‘Pim-Pieter zetten we tussen Frieda en Greetje. Hij is niet ongevoelig voor vrouwelijk schoon. Misschien houdt hem dat rustig.’

‘Als hij dan maar niet op Frieda valt, anders ontploft Erik.’

‘Nee, Greetje pakt hem wel in. Eens kijken, dan hebben we Stèlla. Nou, dat is tenminste makkelijk, die kun je overal neerzetten sinds ze hasj rookt.’

‘Wààr zetten we haar dan neer?’

[p. 5]

‘Eh... tussen Balk en Wim, tegenover Pim-Pieter.’

‘Als ze maar geen joints gaat zitten draaien aan tafel, want Pim-Pieter moet aan zijn carrière denken.’

‘Ja, moet je horen, je kunt niet àlles voorzien... Nou, dan hebben we alleen nog Victor en zijn hond Woef.’

‘Tja, ik begrijp niet dat die hond aan tàfel moet.’

‘Anders komt Victor niet. Sinds zijn vrouw is weggelopen, moet nu Wòef overal mee naar toe.’

‘Dan stel ik voor dat we Victor tussen Wim en de vrouw van Balk zetten en Woef tegenover hem tussen Greetje en Erik. Dat is dan meteen een mooie buffer tussen die twee.’

‘Ja. Néé!! Dat kan niet! Woef moet naast Victor, want dan kan die hem helpen met eten.’

‘Dan zou Wim dus met Woef moeten ruilen, maar dan komt Wim naast Erik te zitten en dat lijkt me ook niet aangebracht sinds wat er gebeurd is tussen Frieda en Wim.’

‘Nee, dat is zo. Dan moet Greetje op de plaats van Pim-Pieter en Victor op de plaats van Greetje en Pim-Pieter op de plaats van Victor, tussen Wim en de vrouw van Balk in en dan kan Woef gewoon blijven zitten. O nee, onmogelijk, want dan zit Greetje naast Frieda.’

‘Ja, dan zou ik zeggen, op de kans af dat we pas om twaalf uur de soep kunnen opdienen: laten ze het zelf maar uitzoeken.’