De Tweede Ronde. Jaargang 6

[p. 152]

Twee gedichten
Sigbjørn Obstfelder^* (Vertaling Lisette Keustermans)

Drinklied

Brandewijn! Proost!
Klink, zodat het in de hemel te horen is!
Klink, zodat ze horen wat een plezier we hebben!
Brandewijn! Proost!
Wij zijn de trotse zonen van de hel!
Al wat ritselt en krieuwelt,
krieuwelt en kittelt en prikt en krabt,
daar drinken we op... Sst!

Sst!
Er was iets in mij dat klauterde.
Er was een grote doornen haag in mij,
die sloot rond een slapende jonkvrouw.
Wie klautert er in mijn doornen haag?
Wie plukt er mijn rozen?

Sst!
Ze spelen.
Er trekt een spelende stoet rond de haag.
Met fakkels.

Zijn er dames?
Dames met sleep zijn er.
Blauwe guirlandes van dames.

* Sigbjørn Obstfelder (1866-1900), beroemd lyricus, voornaamste vertegenwoordiger van de neo-romantiek uit de jaren '90, een reaktie op het Noorse realisme van de voorgaande decennia die arm waren aan poëzie; beide hier opgenomen gedichten komen uit Digte (1893).

Drikkevise

Braendevin! Skåll
Klink, så det høres i himlen!
Klink, så de hører, vi morer os!
Braendevin! Skåll
Vi er helvedes stolte sønner!
Alt, som hvisler og kribler,
kribler og kitler og stikker og klorer,
det skåler vi for... Hys!

Hys!
Der var noget indi mig selv, som klatred.
Der var en stor tjørnehaek indi mig selv,
som lukked for en sovende jomfru.
Hvem klatrer i min tjørnehaek?
Hvem plukker mine roser?

Hys!
Det spiller.
Der drar et spillende tog rundt haekken.
Med fakler.

Er der damer?
Damer med slaeb er der
Blå guirlander af damer.

[p. 153]

Ik kijk

Ik kijk naar de witte hemel,
ik kijk naar de blauwgroene wolken,
ik kijk naar de bloedige zon.

Dit is dus het heelal.
Dit is dus het thuis van de planeten.

Een regendruppel!

Ik kijk naar de hoge huizen,
ik kijk naar de duizenden vensters,
ik kijk naar de verre kerktoren.

Dit is dus de aarde.
Dit is dus het thuis van de mensen.

De blauwgrauwe wolken pakken zich samen. De zon ging schuil.

Ik kijk naar de goedgeklede heren,
ik kijk naar de glimlachende dames,
ik kijk naar de voorovergebogen paarden.

Wat worden de blauwgrauwe wolken zwaar.

Ik kijk, ik kijk...
Ik ben zeker op een verkeerde planeet beland!
Het is hier zo wonderlijk...

Jeg ser

Jeg ser på den hvide himmel,
jeg ser på de gråblå skyer,
jeg ser på den blodige sol.

Dette er altså verden.
Dette er altså klodernes hjem.

En regndråbe!

Jeg ser på de hoie huse,
jeg ser på de tusende vinduer,
jeg ser på det fjerne kirketårn.

Dette er altså jorden.
Dette er altså menneskenes hjem.

De gråblå skyer samler sig. Solen blev borte.

Jeg ser på de velklaedte herrer,
jeg ser på de smilende damer,
jeg ser på de ludende heste.

Hvor de gråblå skyer blir tunge.

Jeg ser, jeg ser...
Jeg er vist kommer på en feil klode!
Her er så underligt...

[Nederlands]

[p. 154]

 

Sleep?

 

Ze zijn toch spiernaakt!

 

Lichamen. Aanhalig.

 

Ha, zie die blonde in het beekje.

 

Voetje. Knie...

 

Ben jij het, die de rozen steelt van mijn jonkvrouw?

 

Weg! Weg jij, teef!

 

 

 

Zo!

 

Nu is er rust in mijn tuin.

 

Nu is er slechts één.

 

Een die slaapt. Die ik niet durf te wekken.

 

Een die wacht. Die ik niet durf te zien.

 

Want ze is rein.

 

 

 

Haar huid is gebouwd van appelbloesem-blaadjes,

 

haar bloed is gebrouwen van lentenachtwijn-schuim.

 

 

 

Haar zenuwen zijn gesponnen van licht, van klanken,

 

haar spieren zijn gewonden uit rozeknoppen-merg.

 

 

 

Haar lichaam is geweven door de grote Satan,

 

haar ziel is poëzie geschreven door God zelf.

 

 

 

Brandewijn! Proost!

 

 

[Noors]

Slaeb?
De er jo spildrende nakne!

Legemer. Kjaelne.
Ha, se den blonde i baekken.
Foden Knaeet...
Er det du, som stjaeler min jomfrus roser?
Ud! Ud med dig, taeve!

Såh!
Nu er der ro i min have.
Nu er der blot en.
En, som sover. Som jeg ikke tor vaekke.

En, som venter. Som jeg ikke tor se.
For hun er ren.

Hendes hud, den er bygget af aebleblomstens blade,
Hendes blod er brygget af vårnatvinens skum.

Hendes nerver er spundne af lys, af toner,
hendes muskler er tvundne af roseknoppers marv.

Hendes legem er sigtet af den store Satan,
Hendes sjael er digtet af Gud selv.

Braendevin! Skåll