De Tweede Ronde. Jaargang 6

[p. 144]

Eiland voor de kust
Knut Hamsun^* (Vertaling Petter Aaslestad en Peter Verstegen)

Nu glijdt de boot naar 't
nabije eiland,
een blauw zee-eiland,
een groenend strand.
Hier leven bloemen
voor niemands ogen,
staan er als vreemden,
zien hoe ik land.

Mijn hart voelt aan als
een tovertuin, met
dezelfde bloemen
als 't eiland heeft.
Ze praten samen,
een vreemd gefluister:
kind'ren, juist samen,
lachend, beleefd.

Misschien dat ik in
het oerbegin als
witte spirea
bestaan heb hier.
Ik ken de geur van
eonen her, en
ik beef bij deze
droom van weleer.

Ik sluit mijn ogen
bij 't ver herdenken,
terwijl mijn hoofd op
mijn schouder zinkt.
De nacht verdicht zich
over het eiland,
de branding buldert:
Nirwana klinkt.

* Knut Hamsun publiceerde maar één dichtbundel (Det vilde Kor, 1904), waaruit bovenstaand gedicht; zie verder de noten bij ‘Vertaald proza’ en ‘Essay’.

Skjaergaardso

Nu glider Baaten
mot Skjaergaardsoen,
en Ø i Havet
med grønne Strande.
Her lever Blomster
for ingens Øine,
de staar saa fremmed
og ser mig lande.

Mit Hjaerte blir som
en Fabelhave
med samme Blomster
som Øen eier.
De taler sammen
og hvisker saelsomt,
som Børn de motes
og ler og neier.

Her var jeg kanske
i Tidens Morgen
som hvit Spiraea
engang at finde.
Jeg kjender Duften
igjen fra fordum.
jeg skjaelver midt i
et gammelt Minde.

Mit Øie lukkes,
en fjaern Erindring
har lagt mit Hode
ned til din Skulder.
Saa taetner Natten
ind over Øen
og Havet buldrer
Nirvanas Bulder.