De Tweede Ronde. Jaargang 6

[p. 211]

Aan de hond van Katsjalov
Sergej Jesenin
(Vertaling Werkgroep Slavistiek Leiden)

Geef me een poot, Jim, laat ons vrienden zijn,
zo'n poot heb ik mijn leven niet gekregen.
Laten we blaffen in de maneschijn
om stil en rustig weer en weinig regen.
Geef me een poot, Jim, laat ons vrienden zijn.

Nee, alsjeblieft, niet likken, doe dat niet,
het is zo simpel, luister nou eens even.
Je weet gewoon niet wat er aan verdriet
en narigheid te koop is in het leven.

Je brave baas is een beroemde man,
de hele stad komt hier visite maken,
en iedereen probeert zo nu en dan
je zijden vacht vertederd aan te raken.

Jim, voor een hond ben jij verduiveld mooi,
de hondetrouw staat op je snuit geschreven
wanneer je zomaar op de bonnefooi
aan iedereen een dronken kus komt geven.

Kijk toch eens hoe jouw gasten zonder tal
en zonder ceremonie binnenstromen.
Maar zij, die de bedroefdste is van al,
is die toevallig niet voorbijgekomen?

Toch komt ze, op een avond komt ze binnen.
Ik ben er niet, en dan kijk jij haar aan,
en likt haar hand vanwege alle dingen
die ik haar wel of niet heb aangedaan.

(1925)

Zie voor originele tekst pag. 240