De Tweede Ronde. Jaargang 6

[p. 45]

Twee gedichten
Nico Slothouwer^*

Fijnstrijkerij Van Buiten

Fijnstrijkerij Van Buiten? Ik zocht emplooi,
ik zond mijn krachten uit en één kwam met een
overeenkomst terug die mijn ambitie ongezien tekende;
ik was bevangen door die baan, verkleedde mij,
het huis uit om erbij te horen! Stijft u ook?

Daar word ik achterhaald door andere krachten!
Zij bieden meer, ik kwaad, zij dringen aan, ze staan
de knoopjes van mijn hemd...! En ik verlies me in verdriet
om zoveel prachtige reclame, ik wil alléén, begin te slaan,
zodat ik zonder referenties aan uw gevel sta, maar o,
de feesten zijn begonnen!

Ik glimlach wel, ik zeg

‘hier is het niet’. Wát ze juichen, ik blijf buiten.

* Van Nico Slothouwer verschijnt dit najaar bij Thomas Rap de bundel ‘De man en zijn tas’

[p. 46]

Aan uw voeten

Het pact, mevrouw meneer, waarvan u beiden
spreekt, is inderdaad gevonden. Wij troffen
het na enig zoeken aan uw voeten. Het is
al aardig oud en scheefgezakt; het staat,
zo blijkt, bij ons bekend als Amsterdam.
U zegt dat u het samen heeft bedacht? Dat het
u samen heeft gebracht? Bijeenhoudt, nu?

Ik vind dat nogal plat. Wij dwaalden door uw pact
op proef. Wij zagen grachten, pleinen, stegen,
maar kwamen u niet tegen. Ook dachten wij,
zo is geconstateerd, aan eigen zaak, en separaat.
Dan zegt u Kattengat en Willemspoort, u noemt
het Westerpark, accoord, wij zóchten er naar
uw herinnering. Ach dwaasheid, nee, u blijft
bedenken en verzinnen; van u is hier ter
stede niets te vinden.

Ik zend u dus maar heen, mevrouw meneer.
Hier tegenover gaat de tram en u bent vrij.
Het komt wel goed met u, maar gáát u nu,
en niet meer om vergunning zeuren; die aanvraag
om te aarden ga ik dadelijk verscheuren.