De Tweede Ronde. Jaargang 6

[p. 44]

Het dichtwezen
L.F. Rosen

Ze is een uit duizend listen opgetrokken wezen
dat men dient en niet kent, waarvan het wankel geduld
door ons, haar beplanting, op de proef wordt gesteld.

Onze trots is maar een veredeld soort liplezen
en haar kooi staat altijd open. ‘Gij zult of zult
niet’ is waarmee zij iedere nieuwkomer kwelt.

't Weinige licht dat brandt is niet voor ons bestemd.
't Enige baken is de kolder in ons hoofd.

(Wij likken van haar laarzen dus dat vaag gedicht
bij weinig licht. Voor wie zijn plaats dan nog niet kent
klinkt dit als scheikunde: Wie haar zijn ziel belooft
kent voorgoed van zichzelf het soortelijk gewicht.)