De Tweede Ronde. Jaargang 4
(1983)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 155]
| |
Vertaalde poëzie | |
[pagina 156]
| |
Vier gedichten
| |
På sneen (trykt 1838)Hen over torv og gade,
hvor sneen lå. den hvide,
belyst af nattens måne,
jeg så dig hastig skride
I eventyrlig skonhed,
krystalklar, strålte staden,
og som et magisk luftsyn
blaendede slotsfaçaden.
Om dine haender vandt sig
muffen, den lykkelige,
og om dit knae jeg herte
den glatte silke skrige.
Dit åndepust, usynligt
ellers som rosenduften.
nu strømte gennem sløret
en sølvsky ud i luften
| |
[pagina 157]
| |
[Nederlands]En zingend liet de sneeuw zich
door jouw voetjes betreden,
je schaduw fladderde voorbij
op het zachte tapijt beneden.
Die zag ik haastig zwevend
over 't geglinster glijden
van de gave, ijle vlakte -
een ander aan haar zijde.
Het was mijn eigen schaduw!
in ongekende haast
bewoog die zich onrustig
en langgerekt ernaast.
En in verwarring naderend
heeft die toen - het is heus waar -
het eigen zwarte wezen
vermengd met dat van haar.
Ze zwollen beiden op en
als het maanlicht zich verloor,
- een beeldhouwwerk van Canova -
gingen zij weer teloor.
Om dan in een zalig omhelzen,
ongekend voor mijn vlees en bloed,
weer in het gezicht te komen,
mijn schaduw deed zich te goed!
| |
[Deens]Sig syngende lod sneen
af dine fødder trykke,
og på det bløde taeppe
henflagrede din skygge.
Jeg så den hastigt svaeve
over den glimmerhvide,
aeterisk-rene flade -
en anden ved dens side.
Det var min egen skygge!
Den skyndte sig utrolig -
jeg havde aldrig set den
så langstrakt og urolig.
Den naermed sig forvirret -
den lod - det er det sande -
sit eget sorte vaesen
med dit sig kaelent blande.
De svulmede - Canova
ej bedre grupper skabte -
imellem blev de borte,
når månens lys sig tabte.
og kom igen tilsyne
i stillinger - o lykke -.
mit kød og blod må sarne.
men opnås af min skygge!
| |
[pagina 158]
| |
Aan een vriendinEr is toverij op je lippen
en iets peilloos in je blik,
er is in de klank van je stem van
een droom de ijle muziek.
Er is op je voorhoofd een klaarheid
en een donkerte in je haar,
er is waar je ook gaat en staat
een adem van bloemengeur.
Er is in het kuiltje van je wang
eeuwige wijsheid, zó veel,
er is een bron van gezondheid
voor andermans hart in jouw ziel.
Er is diep in jou een wereld,
een wereld van chaos en dwepen,
die ik nooit zal kunnen vergeten,
die ik liefheb en heb begrepen.
| |
Til en veninde (trykt 1838)Der er en trolddom på din laebe,
der er en afgrund i dit blik,
der er i lyden af din stemme
en drøms aeteriske musik.
Der er en klarhed på din pande,
der er et mørke i dit hår,
der er en strøm af blomsterånde
omkring dig, hvor du står og går.
Der er en skat af evig visdom
i smilehullet på din kind,
der er en brond, en sundhedskilde
for alle hjerter, i dit sind.
Der er en verden i dit indre,
en svaermerisk, kaotisk vår -
som jeg umuligt kan forglemme,
som jeg tilbeder og forstår.
| |
AngstHou me steviger vast
met je ronde armen;
hou vast zolang je hart
nog bloed heeft om te warmen.
Nog even en we scheiden
als de besjes aan de vlier;
Nog even en we verdwijnen
als luchtbellen in de rivier.
| |
Angst (trykt 1838)Hold fastere omkring mig
med dine runde arme;
hold fast, imens dit hjerte
endnu har blod og varme.
Om lidt, så er vi skilt ad
som baerrene på haekken;
om lidt, er vi forsvundne
som boblerne i baekken.
| |
[pagina 159]
| |
Jij! Jij! Jij zoeteJij! Jij! Jij zoete!
Jij slanke! blanke!
Jij verlangenwarme
die aan mijn zijde,
die in mijn armen
met ogen vleiend,
verblind je blik
door een zalige mist,
verstomd van geluk,
en kusvergiftigd, van niets meer wist.
O, ik versmacht!
Ik drink niet meer van je halsje blank!
Ik dorst zo naar
je adems bloesemdrank,
de omhelzende kracht van je arm,
je rug met de bouw van een slang,
de zachte kus van je mond, van je tong -
welk noodlot weigert mij het geluk! -
Ach, voelde ik enkel maar
van je hand, van je pink de druk!
| |
Du! Du! Du sede - (1832)Du! Du! Du sede!
Du smaekre! hvide!
Du laengselsvarme!
som ved min side,
som tit i mine arme
med kaelne øjelåge.
med blik
slukt af en salig tåge,
forstummende af lykke,
og kysforgiftet, naesten døde -.
O jeg forsmaegter!
Jeg kan din runde hals ej trykke!
Jeg tørster efter
din åndes blomsterdrik,
din arms omfavningskraefter.
din slangebygte ryg,
din tunges sagte kys, din munds -
ha, hvad mig skaebnen naegter! - -
Ak, følte jeg dog kuns
din hånds, din lille fingers tryk!
|
|