De Tweede Ronde. Jaargang 4

[p. 21]

Nederlandse poëzie

[p. 22]

Vier gedichten
Rabin Gangadin

Mijn tastorganen bewegen zich naar haar toe.
Mijn hongerige gestalte beweegt zich naar haar.
De uitwaseming van haar naakte lijf
rust als een warme adem op mijn wang.

Ze draait zich om in haar overdadige golf
van slaap. Zij bevrijdt zich uit de schaduw
van mijn omhelzing. Ik lig mij te verbazen,
zelfvoldaan, dat ze van mij is.

Zelfs met haar obscene gedachten is zij nog
het resultaat van een aanzienlijke literaire
inteelt in de moderne romans. Zij is bezig
te verdrinken in de vloedgolf van haar deken.

*

In deze helverlichte luchtbel
waarin ik loop gonst de muziek.
Rechte lijnen verliezen zich
in de ontwakende duisternis.

De stad is bezig mij te vergeten.
De kou is zuiver als deze nacht.
Ik ben ook een vlaag ijskoude lucht.
Niet meer van vlees en bloed.

Rauwe lage klanken rukken zich los
uit de keel van een bedelaar.
Ze vullen de hele straat
met hun verbijsterende heftigheid.

[p. 23]

 

Ik glimlach tegen de beelden die opdoemen.

 

De verhouding van het totaal en

 

de harmonie van de tinten, volmaakt.

 

Fluweel dat mijn blik omsluiert.

 

 

 

De omlijsting van het dagelijkse leven,

 

neemt een ongerijmde vorm aan.

 

Alle genot berust op een romantische ontroering,

 

die later inkrimpt tot enkele seconden.

 

 

 

Bij het zwakke licht van de lamp

 

ligt de rust in harmonie met het vertrek.

 

Ik tracht dit stukje ruimte

 

tot een volmaakt geheel te maken.

 

 

 

*

 

 

 

Ik wil een dichter worden.

 

Ik zweep mijn lieftallige veroveringen

 

tot de meest uitzinnige hartstochten op.

 

De drang om te schrijven wordt sterk.

 

 

 

Schetsen en fragmenten spreken

 

elkaar niet tegen. Wat ze missen

 

is een ruggegraat en onderlinge samenhang.

 

Mijn werk berust louter op fantasie.

 

 

 

Langzaam, traag en onwillig

 

onderwerpen de feiten zich aan mijn ordening.

 

De ordening onderwerpt mij aan haar willekeur.

 

Dichten is voor mij een fletse, valse weerschijn.