De Tweede Ronde. Jaargang 4

[p. 61]

Leven
Peter Verstegen

Het leven geeft en neemt, maar als het geeft,
ontgaat het menigeen dat hij iets krijgt.
Waar je niet voor betalen moet, dat heeft
nu eenmaal weinig waarde, maar dan dreigt
het weg te vallen en, zowaar je leeft,

het was de kurk waarop je dreef.

Soms slaat het leven toe als het getij
dat een wadwandelaar verrassen kan:
volgens de eb-en-vloedtabel liep hij
geen risico, maar nu kalft de strook land
waarop hij loopt razendsnel af: nog even

en hij moet vechten voor zijn leven.

In ieder leven wisselt eb met vloed,
maar wat bemerkt de drenkeling daarvan?
Hij voelt de bodem niet, hij zwemt zo goed
hij kan, maar is gewoon te ver van land;
het is hoog water en het duurt zo lang

dat hij het wel vergeten kan.

De dood is niets dan uitgeademd leven,
kent geen getij, geen cyclussen van pijn
en lust, markeert het einde, om het even
hoe je nog spartelt om erbij te zijn.
Leven: een interval van korte duur,

dood is wat blijft in de natuur.