De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 153]

God spreekt tot Job
Robert Frost^*
(Vertaling Peter Verstegen)

Ja, zo meteen. Maar eerst iets ernstigers.
Al duizend jaar ben ik van plan mijn dank
Te uiten voor de wijze waarop jij
Mij, eens voor al, 't principe hielp bewijzen
Dat elk beredeneerd verband ontbreekt
Tussen wat mensen krijgen en verdienen.
Soms faalt de deugd en slechtheid wordt beloond.
Dat hebben wij toen knap gedemonstreerd.
Ik had eerder gesproken als ik maar
De woorden had gevonden. Jij denkt zeker
Dat wie in den beginne zelf het Woord was,
Er moeiteloos over beschikken kan.
Ik moet als iedereen op woorden wachten.
Te lang al ben ik je excuus verschuldigd
Voor ogenschijnlijk zinloos lijden dat
Jou werd berokkend in dat ver verleden.
Maar het was essentieel voor de beproeving
Dat jij er in die tijd niets van begreep.
Om zin te hebben moest het zinloos schijnen.
En het verliep naar wens. Jij weet intussen
Vast wel wat je voor rol gespeeld hebt om
De Deuteronomist voor aap te zetten,
Waardoor 't godsdienstig denken kenterde.
Mijn dank geldt dat je mij bevrijd hebt van
Morele knechting door het mensenras.
Eerst had de mens alleen de vrije wil;
Hij kon goed doen en kwaad doen naar verkiezing.
Ik had geen keus, ik moest hem volgen met
Sancties en loon naar hij bevatten kon -
Of ik zou zijn verering moeten missen.
Maar jij bracht uitkomst, maakte mij een vrij
Gebieder, bent Bevrijder van je God;
Daarom benoem ik je tot heilige.

* Robert Frost (1974-1963), dichter van en over New England. Na de Tweede Wereldoorlog de éminence grise van de Amerikaanse poëzie, Bovenstaand fragment is afkomstig uit A Masque of Reason (1947). De titel is ontleend aan One Hundred Modern Poems ed. Selden Rodman (1951) Voor Engelse tekst zie p. 157.