De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 151]

Drie gedichten^*
T.S. Eliot
(Vertaling Bert Voeten)

Meneer Apollinax

Ω τη̑ς καινότητος. Ήράκλ∊ις, τη̑ς παραδοξολογίας. ∊ὐμήχανος α̂νθρωπος.
Lucianus

Toen meneer Apollinax de Verenigde Staten bezocht
Tinkelde zijn lach tussen de theekopjes.
Ik dacht aan Fragilion, die schuwe figuur tussen de berken,
En aan Priapus die in de bosjes
De dame op de schommel stond aan te gapen.
Ten paleize van mevrouw Phlaccus, bij professor Channing-Cheetah
Lachte hij als een onverantwoordelijke foetus.
Zijn lachen was onderzees en diep
Als dat van de oude man van de zee
Verscholen onder koraaleilanden
Waar afgetobde lijven van verdronkenen bodemwaarts drijven

in de groene stilte,

Losgeraakt uit de vingers van de branding.

Straks rolt het hoofd van meneer Apollinax nog onder een stoel
Of kijkt grijnzend over een paravent
Met zeewier in zijn haar, had ik het gevoel.
Ik hoorde de hoefslag van de centaur op de harde baan
Toen zijn droog en gedreven gepraat de middag verslond.
‘Een charmante man’ - ‘Maar wat bedoelde hij au fond?’ -
‘Die puntige oren... Hij is vast onevenwichtig,’ -
‘Voor mij bleef zijn redenering ondoorzichtig.’
Van douairière Phlaccus en professor en mevrouw Cheetah
Herinner ik me een schijfje citroen, en een doorgebeten bonbon.

* Drie gedichten uit Prufrock, waarmee Eliot (1888-1965) in 1917 geruchtmakend debuteerde. In Apollinax portretteerde Eliot Bertrand Russell. Het motto van Lucianus betekent: ‘O wat een oorspronkelijkheid. Bij Heracles, wat een paradoxen. Wat een vindingrijk man.’

Mr. Apollinax

Ω τη̑ς καινότητος. Ήράκλ∊ις, τη̑ς παραδοξολογίας. ∊ὐμήχανος α̂νθρωπος.
Lucian

I looked for the head of Mr. Apollinax rolling under a chair
Or grinning over a screen
With seaweed in its hair.
I heard the beat of centaur's hoofs over the hard turf
As his dry and passionate talk devoured the afternoon.
‘He is a charming man’ - ‘But after all what did he mean?’ -
‘His pointed ears... He must be unbalanced.’ -
‘There was something he said that I might have challenged.’
Of dowager Mrs. Phlaccus, and Professor and Mrs. Cheetah
I remember a slice of lemon, and a bitten macaroon.

When Mr. Apollinax visited the United States
His laughter tinkled among the teacups.
I thought of Fragilion, that shy figure among the birch-trees,
And of Priapus in the shrubbery
Gaping at the lady in the swing.
In the palace of Mrs. Phlaccus, at Professor Channing-Cheetah's
He laughed like an irresponsible foetus.
His laughter was submarine and profound
Like the old man of the sea's
Hidden under coral islands
Where worried bodies of drowned men drift down in the green silence,
Dropping from fingers of surf.

[p. 152]

Tante Helen

Miss Helen Slingsby, mijn ongetrouwde tante,
Woonde in een klein huis bij een deftig plein,
Verzorgd door bedienden ten getale van vier.
Toen zij doodging werd het stil in de hemel
En stil aan haar eind van de straat.
De blinden gingen dicht en de lijkbezorger veegde zijn voeten -
Hij had dit soort dingen meer bij de hand gehad.
Voor de honden werd voortreffelijk gezorgd,
Maar kort daarop stierf ook de papegaai.
De Dresdener klok bleef tikken op de schoorsteenmantel,
En de tafelbediende ging op de eettafel zitten
En hield het tweede meisje op zijn schoot -
Dat altijd zo had opgepast toen mevrouw nog leefde.

Aunt Helen

Miss Helen Slingsby was my maiden aunt,
And lived in a small house near a fashionable square
Cared for by servants to the number of four.
Now when she died there was silence in heaven
And silence at her end of the street.
The shutters were drawn and the undertaker wiped his fee
He was aware that this sort of thing had occurred before.
The dogs were handsomely provided for,
But shortly afterwards the parrot died too.
The Dresden clock continued ticking on the mantelpiece,
And the footman sat upon the dining-table
Holding the second housemaid on his knees -
Who had always been so careful while her mistress lived.

Nicht Nancy

Miss Nancy Ellicott
Schreed de heuvels over en bedwong ze,
Reed de heuvels over en bedwong ze -
De dorre New England-heuvels -
Op vossejacht
Over de koeiewei.

Miss Nancy rookte en danste
Al de moderne dansen;
En haar tantes wisten niet goed wat ervan te denken,
Maar ze wisten dat het modern was.

Op de glanzende boekenplank hielden
Matthew en Waldo de wacht,
Geloofsbeschermers, het leger
Van de onwrikbare wet.

Cousin Nancy

Miss Nancy Ellicott
Strode across the hills and broke them,
Rode across the hills and broke them -
The barren New England hills -
Riding to hounds
Over the cow-pasture.

Miss Nancy Ellicott smoked
And danced all the modern dances;
And her aunts were not quite sure how they felt about it,
But they knew that it was modern.

Upon the glazen shelves kept watch
Matthew and Waldo, guardians of the faith,
The army of unalterable law.