De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 72]

Leve de koopvaardij
Nelis Klokkenist

Zijn halfchinese ogen,

de scheiding in zijn haar,
de welving van zijn lippen
bezorgen mij de staar.

Het is net als toen Frankie

nog bij de luchtmacht was.
Ik mocht zijn nek niet kussen,
dus kuste ik zijn das.

Ook déze nek te kussen

verbiedt een harde wet;
maar als er niet zo'n wet was,
dan lag hij in mijn bed.

Geen nek, das; zelfs geen kussen

op kraag of maar revers...
Hij leende mij een potlood;
daarmee schrijf ik dit vers.

Dus kus ik maar het potlood

en help het vers aan kant
en staar weer naar dat uniform
en wat het níet omspant:

Zijn halfchinese ogen,

de scheiding in zijn haar,
de welving van zijn lippen...
en vind het leven naar.

Wat knaagt er aan mijn hartje -

nog steeds die oude worm,
of doodgewoon nieuwsgierigheid
naar onder dat uniform?

Daar zit hij nu. Hoe lelijk

is 't ongelukkig span
waarmee hij zit te kaarten.
Waarom ben ik toch man...