De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 52]

Twee gedichten
Maarten Vonder

Rhijnspoorplein

Toen wij spelend in de berm
het liefdesgraszaad afstroopten
was het kanaal achter het weiland
bijna zo ver als de horizon.

Destijds waren wij ouder dan nu:
in de stad waait het altijd
tussen de gebouwen. Een tramhalte
vat meer kou dan de sluis
(die wij ons niet konden voorstellen
ooit te bereiken).

Tussen rachitische honden en klamme
jassen beklemd is de berm
immers verder dan Babylon.
Kinderen roken hun sigaret
op het achterbalkon.

Statief

Ik zoek een vriend; een jonge fotograaf.
Ik ken hem niet. Ik weet niet hoe hij heet.
Zijn naam is losgeraakt van zijn statief.
Drie jaar terug nam hij een retourvlucht India,

verloor zijn dieptescherpte; en verdween. Intussen
zaaide ik papavers in mijn achtertuin.
Vanaf mijn uitkijkpost kon ik hem helder zien
Maar niet bereiken: pover objectief.

Zijn spoor is bij de grens gezien: Iran.
'k Weet zeker dat ik hem herkennen zal.
- Wat als ik hem vind, nog warm naast zijn statief?
- De achterdeur, de heg, vandaar de grens.
Ik moet hem zoeken. - Ik zal wel niet meer gaan.