De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 28]

Vier gedichten
Eva Gerlach

Besloten voorstelling

Tussen heidenen wachten zij op het woord
dat een groot licht de filmzaal in zal werpen
naast vaders steile hand: zijn naam. - Geen spoor
van angst toont wie daar tekent, maar zijn scherpe
handschrift zakt in het midden uit, zijn hoofd,
gevaarlijk kantelend, lijkt meer haar kwijt
en slordiger opgezet dan thuis; meer tijd
hangt aan zijn wangen. Hij wordt niet geloofd.

Chronisch

Pijn heeft een barst in zijn gezicht gemaakt.
Uitgebroken en teruggevangen wacht
gekte tussen zijn ogen op een teken.

Het is zegt hij of er naalden in hem steken,
met zoveel zorg onder zijn vel gebracht
dat het metaal nauwelijks een zenuw raakt.

Hij voelt ze in zijn merg van tijd tot tijd.
Soms twijfelt hij aan zijn onsterfelijkheid.

[p. 29]

Domicilie

Sinds het in zijn oogkamers heeft gebloed
richt vertrouwen zijn voeten; met zijn handen
langs zijn lijf botst hij tegen alle wanden,
bij elke deur raakt hij in vrije val.

De gang vertelt hem hoe hij lopen moet,
zijn struikelen door het huis heeft iets van stromen.
Het kiezen is hem eindelijk afgenomen.
Hij woont op dit adres als in een mal.

Beurtelings

Vannacht was ik uit de dood opgestaan.
De kamer hield zich stil maar het glasgordijn
woei op en bewoog mij tot tranen toe.

Ik riep je want ik wou je zeggen hoe
gewoon het voelde om levend te zijn.
Ik vond je in bed, de leeslamp was nog aan,

je lag wit naast mij met je ogen dicht.
Slaap je, vroeg ik. Het trok in je gezicht.