De Tweede Ronde. Jaargang 3



[pagina 70]
In memoriam matris Bert Voeten Van onder de tafel, je speelplek, keek je naar haar. Ze zat naast de kachel (een plattebuis, wist je later). Uit een groene tuit woei de damp van kokend water langs het wit van haar nachtjapon dat golvend naar het donker stroomde rondom haar voeten, waar kolen die in de asla dwarrelden even hun gloed op achterlieten. Dit weet je; je weet nog hoe haar arm bewoog, haar hand op en neer ging over het donkere haar, dat ze borstelde - een bewaakt ogenblik lang. Meer rest je niet. Haar gezicht is onvindbaar, voorgoed verdwenen, weggeknipt uit een foto die je geheugen toen heeft gemaakt.