De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 46]

Tweeluik

Bergambacht
Albert Jan Govers

Rijdend ten westen van het dorp
zag ik het plaatje compleet,
als uit een toverlantaarn:
de onverzettelijke kerktoren
met huizen er omheen geklonterd,
kuikens drommend om hun kloek,
Bergambacht.

Mijn ex-gereformeerde vriend zegt:
er moet ook een gat
in de wolken zijn geweest,
met een zonnestraal schuin omlaag,
dat móet: de vinger Gods,
wijzend naar het noodlot van een dorp,
drukt mensen tegen de aarde.

Ik heb dat niet gezien,
het wolkendek was ongebroken.

[p. 47]

Bergambacht
Ulrich Jeltema

Ik struin de Lekdijk langs
en ruik Bergambacht,
kruiden van vroeger.
Polderwind waaiend
langs molens
Bachtenaar, Den Arend,
malend om water en brood
voorbij de Vlist,
voorbij de laatste zonde.

En daar de kerk
onverbiddelijk groot
tussen opziende dwergen
van huizen.

Herfst aan de hemel:
een kruiend wolkenveld
waaiert zich stiekem open
voor gaten naar de zon,
voor vingers van licht.

Gods wrekende hand is dat,
drukkend tegen de ambachtsgrond,
tegen deze kale aarde,
de mensen die
verdomde bang zijn
voor de dood.