De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 50]

Zes gedichten
Bert Voeten

Passage

In het voorbijgaan zette je
met krijt geheime tekens:
driehoeken, andrieskruisen,
gevleugelde pijlen, ogen.
Ongemerkt bleef weinig.

Eén teken stond jaren later
nog onder een raam, gered
door de vensterbank - een golflijn,
getrokken zonder te bukken.
Zo klein was je toen zag je nu.

Vismarkt (1925)

Paars en zilver onder de gaslampen
de geschubde handen van de vrouwen.

Grauwe schorten vol slijm, bebloede mouwen
boven granieten tafels die het schampen

van staal belonen met vonken. Bloedig zand
op de plavuizen. Het knersen van het lopen.

De messen opnieuw gewet, de vissen geopend.
In de emmers kletst het stinkende ingewand.

[p. 51]

Vadergedichten

Hij draagt een zwart uniform met leeuweknopen.
De klaverbladepauletten maken hem breder.
Zijn linkerhand omklemt een paar witte handschoenen,
met de rechter drukt hij zijn stempel op het blad
van een ijzeren piedestal, naar het schijnt
voorgoed.

(Studio Leo Le Grand)

*

Al de keren dat het onweerde
in huis, op die zolderkamer
donderbuien losbraken, stratenver
hoorbare roffels, slagen, roffels,
aanzwellend en wegstervend zoals
zijn handen boven de pauken het wilden.

*

Zoals hij stond op zijn recht
staat een beeld op zijn sokkel.

*

Pink op de broeknaad,
hoofd in de nek,
gezichtseinder bevlagd
met het Reglement van Krijgstucht,
zo leefde hij tot zijn marsorder
ingetrokken werd.

Buiten het gelid
begon hij zich op stoeprand
of huizenrij te verlaten
en gaf alleen nog acht
als het klinken was in het café.