De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 46]

Drie gedichten
Nico Slothouwer

Dit nieuw geluk

Dit nieuw geluk is nu al moe.
Het is gebouwd in een bejaarde straat.
De gevel is een oude man die stram weer op
moet staan, de schrik nog in de stenen,
wat niet verhult hoe achter hem ideeën hebben
postgevat die als kwajongens schreeuwen,
die niet kwaadaardig zijn, alleen modern.
In goed comfort ligt het geluk uiteen.
Het leest in elke hoek de krant.
Het weet niet of het hopen moet dat iemand
binnenkort komt storen.

De redacteur

De redacteur vervult, onmerkbaar snel,
het leven. Hij weet van bijna alles af.
Niet een bericht dat hem bezwaart; hij is
paraat, het midden van papieren. Dat
eens de telex tikken zal de werkelijke
reden, dat in zijn handen staat geschreven
waarom hij redacteur heeft moeten zijn,
dat is een droom voor elders, later tijd.

Good morning

Alles donker, diep in bed,
zo leer ik de wereld kennen.
Het spreekt weer duidelijk in mij:
‘Juffrouw Egel spant een draad’,
terwijl ik lui blijf, onverschillig.

Wat ik weet van dit ritueel?

Die vastpakt, me doet verrijzen
met een ruk, bekwaamt tot daad -
ik ben het niet, ik ken hem niet.
Hij wandelt met me weg, maar is zo
onbelangrijk, straks.