De Tweede Ronde. Jaargang 3



[pagina 45]
De golf Louise van Santen Tussen de hemel en de kust tussen horizon en strand een uitgestrekt geweld een ingehouden rust ik sta nog aan de kant een golf staat op nog zonder drift en schuift weer in zichzelf totdat hij ligt dichtbij rijst hij opnieuw zijn adem wordt al zwaar de vloed reikt tot mijn voeten een stuwing duwt hem in de rug hij strekt zich vertikaal begerig op de achterpoten de kop in witte lust de golf houdt nu de adem in een vlag van macht waait recht boven de horizon ontembaar buigt hij rondgekromd over zichzelf naar voren hij schuimbekt loodzwaar op de zee en briest door de geluidsbarrière stuiptrekkend breekt de laatste zucht - en duizend regenbogen spatten flitsend naar de zon - versmolten glijdt hij mee in ritme met de zee een smalle rand van schuim - heel teer - ligt rond mij op het zand