De Tweede Ronde. Jaargang 3

[p. 43]

Twee gedichten
Renée van Riessen

In de kijker

De zeearend is weer gesignaleerd
er stonden veertig auto's op de dijk
en in het water zat de held te kijk,
grimmig tussen de ganzen aangemeerd.

Geklemd tot deze vijver is zijn rijk
niet meer van alle tijden, hij regeert
nu kijkervolk, dat kijkt en nooit iets leert.
Ze staan tot aan hun hielen in het slijk.

Wel vragen zij zich af wat hem bewoog
de polder aan te doen met een bezoek -
dit vlakland is geen plaats voor majesteit.

Ooit troonde hij toch hoog in het vaandeldoek
en vochten legers met zijn wakend oog
in het blazoen. Waar is die mooie tijd?

[p. 44]

Het water kent zijn gronden niet

Het water kent zijn gronden niet
de zwaan vouwt zijn vleugels dicht
en kijkt niet om. Er zit een vogel
gedoken in het oeverriet.

Dit is de diepte waar geen licht
meer schijnen wil en lieve stemmen
dringen er niet door. Elk geluid
sterft weg voor het ontvangen is:
een zachte aanvaring met de stilte.

Alleen het donker raakt me aan,
ik buig me en verberg
mijn vingertoppen die schuw
zijn geworden. Er liggen snaren
te wachten, ze trillen
geluidloos -

maar het water

kent zijn gronden niet
de zwaan vouwt zijn vleugels dicht
en kijkt niet om. De vogel zit
gedoken in het oeverriet.