Turias ende Floreta
(1904)–Anoniem Turias ende Floreta– Auteursrecht onbekendHoe Ytannos den ridder ontfinc, hoe si campten tegen malcanderen, hoe Ytannos verwonnen was, ende hoe Turias ghemaect wort heere van dat casteel.ALs Ytannos dat hoorde is hi terstont ghegaen int neerhof daer Turias ende Floreta met den schiltknecht waren die hi seer blijdelic ontfinc ende dedese vanden peerden sittenGa naar voetnoot1), daer nae nam hi henlieden byder hant, ende hy leydese in een seer scoone rijckelijcke gestoffeerde camer, ende als si in die camer waren sprac Ytannos tot Turias segghende. Heere ghi sijt willecome metter vrouwen die ghi hier bracht hebt, rust u met uwer vrouwen in dees camere, ontwapent u ende weest vrolic. Dese woorden geseyt sijnde is Ytannos beneden gegaen ende heeft die peerden doen bestellen, daer na heeft hi seer rijckelijcken teten doen bereyden ende alst al bereet was sijn si by malcanderen ter tafelen geseten, onderlinge goede chiere makende, ende als si geten hadden sprac die ridder vanden casteel tot Turias seggende. Here ic weet wel dat de ridder die de poorte verwaert u vertelt heeft tgene dat wi twee moeten becortenGa naar voetnoot2) maer om | |
[pagina 27]
| |
te meerder sekerheit begeer ic u selve dat te vertellen. Ende Ytannos verteldet hem van woorde te woorde inder selver manieren dat hem deerste ridder vertelt had. Daer na seynde Ytannos aenden hertoge Marron die daer bi in eene zijn stadt woonde zijnder genaden ontbiedende hoe opt casteel der campioens comen was een seer edel ridder met een scoone vrouwe. Dien dach rusten die ridders ende vrouwen met bliscappen. Des anderdaechs vroech wort Turias van sinen sciltknecht gewapent, daer Ytannos ooc gewapent quam tot hem seggende. Here belieft u dat wi onser saken een eynde maken. Laet ons gaen in Gods naem sprac Turias, ic wilde wy alree ghedaen hadden. Nae desen nam Turias oorlof aen Floreta die onsen lieven heere badt dat hy Turias haer lief by staen wilde. Die ridders sijn terstont wel ghewapent te peerde gheseten ende also sijn si tsamen neven malcanderen ghelijck goede ghevrienden elck met sijn vrouwe ghereden ter plaetsen daer den camp geschien soude, welcke plaetse stont tusschen tcasteel ende die stadt daer dye hertoghe Marron woonde, die henlieden daer alree verwachtende was met veel volcx om den camp te aensiene, die vrouwen ghestelt op deen eynde vanden percke, verselschapt sijnde met veel edel notabele ridders. Ende die hertoghe, want hy iugeGa naar voetnoot1) was vander waerheyt, om dwelc hy wel mercken moeste tghene dat die ridders doen souden, so stelde hy hem int midden van den velde int hoochste. Als die ridders int perck waren, is die hertoghe neven hen ghereden, hen vertellende die maniere die si elckerlijck houden moesten. Daer na is hy wt dat perek ghescheyden rijdende tot sijn plaetse, ende gaf hen oorlof te beghinnen. Doen reden die ridders seer snellijck metten lancen tegen malcanderen in sulcker manieren dat Turias die sine brack, ende Ytannos die den steeck ont- | |
[pagina 28]
| |
finc werp die sine int sant als die ghene die hem daer niet meer mede verweren en mocht, want die ghewoonte sodanich was, terstont track elck sijn sweert. Ende alle de ghene diet aensaghen dochten dat si van dleven geen werck en maectenGa naar voetnoot1), tvier spronck wt den helmen vanden swaren slaghen die si
malcanderen gaven, ende hoe den strijt onderlinghe langher duerde hoe si meer ontsteken worden inder herten, malcanderen soo snellijcken met den sweerde slaende dat alle diet | |
[pagina 29]
| |
saghen verwonderden vanden groten slagen die Turias sloech, soo dat Ytannos bestontGa naar voetnoot1) te flauwen, also dat hi hem soude verwonnen hebben ghegheven en hadde hy dat wt schaemten nyedt ghelaten, ende hadde wel willen rusten hadt hem moghen gebueren, want hi vanden slaghen seer vertravelieertGa naar voetnoot2) was dat hijse niet meer en conde verdraghen, des hi tot Turias sprack segghende. Heer ridder beliefdet u twaer tijt dat wi rusten. Dat en wil God nyet ghehinghen sprack Turias, dat wi sodanigen slapheyt thoonden in die teghenwoordicheyt van soo veel eelmans als hier sijn. Dese woorden en hadde Turias niet so haest gesproken hi en gaf Ytannos metten sweerde eenen so swaren slach opten helm dat hy nalijcxGa naar voetnoot3) ter aerden viel, des si alle diet saghen seyden dat Ytannos in vreesen vanden liveGa naar voetnoot4) was, want Turias sloech hem so snellicken slach op slach met so grooter cracht dat Ytannos zijn sweert niet verheffen en conde om Turias eenigen slach te gheven die hem deren mochte, des die heeren totten hertoghe spraken segghende. Heere weest des sekere dat de gene dye heer is van dat casteel der campioens die sal nu dienaer zijn. Ytannos verweerde hem ten besten dat hi conde, want hi midts veelheyt der slaghen machteloos wert, ende als hi die slaghen niet langher verdraghen en conde, werp hi sijn sweert int zant, in een teeken dat hi hem verwonnen gaf, tot Turias segghende. Heer ridder ick geve u mijn sweert, maer ghi en derft mi des gheenen danck weten, want hadde ick na mijn begheren moghen victorie verwerven ick en soude u dat niet gheven, ick mach wel claghen dat ic u oyt sach, want al die eere die ic binnen vijf iaren verworven hebbe die hebdi mi doen verliesen op eenen halven dach. Davontuere heeftse u doen verliesen antwoorde Turias. Noyt en was mi die avontuere | |
[pagina 30]
| |
contrarie sprack Ytannos, teghen so vermaerden ridders als ghi sijt, ghelijc si my nu heeft gheweest teghen u. Heer ridder antwoorde Turias, die woorden en doen de daet niet, ghi hebt die victorie ghehadt teghen die ridders die ghi segt, ende ic hebse teghen u ghehadt, wantGa naar voetnoot1) God so belieft heeft, een andere machGa naar voetnoot2) comen diese tegen my hebben sal, daerom en laets u niet verdrieten. |
|