Turias ende Floreta

Hoe si in een onbekende haven quamen midts dye fortune¹⁾ der zee.

IN dier tijt was die zee wel ghetempert, maer ten waeyde gheenen wint om na Turias lant te varen mits dwelc si op der zee dolende zeylden, niet wetende waer si waren, ende ten eynde van drie weken quamen si aen een lant daer heer af was die hertoghe Marron, maech vanden coninck Ados Floreten vader. Turias was vertravelieert²⁾ van dye grote stuericheyt der zee ende sprac totten scippers seggende. Vrienden vaert metten schepe aenden oever ende laet ons desen nacht vander zee wesen. Die schippers sijn metten schepe aen lant ghevaren dat aenden oever vast makende. Daer na sijn si alle tsamen met blijschappen op dlant ghetreden so lange gaende dat si quamen neven een schoon fonteyne soet van water, staende op eenen schoenen ghenoechlijcken groenen pleyn, doen haelden si wten schepe Turias harnasch, die paerden, spijse ende dranck, doen bereyden si teten, ende als si onderlinghe goede chiere ghemaect hadden sprack Turias totten scippers segghende. Gaet ghy in u scip, want ghi en weet niet hoe die wint waeyen sal, ende mercty dat de zee verandert oft verstorbeert³⁾ so coemt haestelic om ons. Als Turias dit gheseyt hadde ghinghen die scippers int schip. Turias ende Floreta metten schiltknecht bleven neven die fonteyne. Die scippers int schip sijnde en hadden niet lange geslapen ten bestont⁴⁾ seer stuerliken te waeyen. Ende als die scippers wten slape ontspronghen waren dye cabels ontwee daer tschip mede gheanckert was, ende tschip dreef metten winde int vlacke

1) Wisselvalligheid

2) Ontsteld

3) Onstuimig wordt

4) Of het begon

[p. 24]

vander zee seer verre vanden lande. Turias ontspranck vanden geruchte des wints vervaert sijnde seer luyde roepende totten schippers, mer als hi tschip so verre van lant sach was hi meer beschaemt¹⁾ dan hi toonde, ende dede die schiltknecht die peerden sadelen tot Floreta segghende. Vrouwe en vestorbeert u niet van tgene dat ghi siet, want tbeste dat wi van onser fortunen hebben, is dat wi op dlant sijn. Daer na sprac hi totten schiltknecht, segghende. Hebdi eenige dingen wten scepe bracht daer wi bi sullen mogen leven. Ja ic heere, antwoorde de sciltknecht en sorcht niet ic hebbe genoech wten scepe bracht om sommighe daghen bi te levene. Als die ionghelinc Turias dat hoorde was hi blide eenen moet makende²⁾, om dat haer Floreta niet en bedroeven en soude, want meerderen druck was hem die onghenoechte³⁾ van Floreta dan sijn verlies. Sy setten Floreta op een peert, ende als si alle drie te peerde gheseten waren reden si so langhe lancx den oever vander zee dat si quamen voor een schoon casteel, daer clopten si aen die poorte om te vernemen in wat lantschap oft in wat contreye dat si waren. Terstont als si gheclopt hadden, quam ter poorten een ridder int volle harnasch, sonder helm, met een bloot sweert in die hant, dese sprac tot Turias seggende. Willecome moet ghy sijn, want door u hope ic van hier te scheyden. Heer ridder hoe dat vraechde Turias. Dat sal ick u seggen, sprac die ridder. Heere ghi sult weten dat dit geheeten is tcasteel der campioens, want een yeghelijc vreemt ridder die hier coemt moet campen tegen den ridder die heer is van desen casteele. Ende ist dat die ridder die hier coemt verwonnen wort so moet hi hier blijven dienende den heere vanden slote, ende sijn vrouwe der vrouwen vanden slote. Ende wort die heere vanden slote verwonnen, so moet hi ende

1) Verlegen, bezorgd

2) Moed vattende

3) Verdriet

[p. 25]

sijn vrouwe den vreemden ridder dienen. Ende als die vreemde ridder verwonnen heeft den heere, soo moet die selve heere den vreemden ridder terstont dat slot overgheven. Ende alle tghene dat ic vertelt hebbe heeft gheordineert die hertoge Marron die dye overste heere is van den slote ende van alle den lande. Turias verwondert sijnde van sodanighen costume¹⁾ sprac totten ridder seggende. Here ic heb uwe woorden wel verstaen, mer ick bidde u hoe heet die ridder die dit slot hout. Tis wel vijf iaer gheleden sprack die ridder dat²⁾ Ytannos bewaert heeft, die een die vroomste³⁾ ridder is die noyt man sach, ende binnen dier tijt dat hi dit slot verwaert heeft is die fame van soo veel ridders als hi ghedoot heeft, alle dlant doorgheloopen, so dat nyemant meer teghens hem en begheert te campen. Nu heere weest willecome, aen uwe coemste en sal ic niet verliesen, want deen van u tween sal inden campe verwonnen worden, ende hier in mijn stede blijven, dan sal ic gaen inden naem Gods daert mi belieft want ons lieve here weet hoe dat ic hier geweest hebbe een heel iaer teghens mijnen danck, doogende veel schaemten⁴⁾ int dienen den ghenen dien ick niet en behoorde te dienen. Als dit die ridder die Ytannos diende gheseyt, hadde, sprack Turias tot hem segghende. Vrient ghi hebt ghesproken alle tgene dat u belieft heeft, ick ben een ionck ridder also ghi slet, die noyt tot op desen dach met ridder ter wapenen en hebbe gheweest, nu heeft mi de avontuere bracht ter kennissen van so vermaerden ridder ghelijc ghi mi segt, ic begheer sinen persoon te siene op dat ick dan mereken mach oft ick teghen hem behoore [te] campen, daerom bidde ick u dat ghi hem hier doet comen soo moghen wy volbrenghen tghene dat ons te doene staet. Als Turias dit gheseyt hadde sprac die ridder tot hem seg-

1) Gewoonte

2) Dat het (nl. het slot)

3) Een van de dapperste

4) Schande

[p. 26]

ghende. Ionck heere den camp en sal niet gheschien ghelijck ghi meent, desen dach suldi u rusten, si sullen u herberghen, groote eere doen, ende binnen dier tijt sullen si senden aenden hertoghe Marron die heere is van al dit lant, hem ontbiedende dat ghi hier comen sijt, ende dat hi come aensien den camp, inden welcken hi u recht doen sal na die gewoonte vanden casteele. Doen ginck die ridder tot sinen here Ytannos dien hi in een camer rustende vant, ende vertelde hem hoe daer comen was een ridder, groot ende wel ghemaect van lichame, int aenschouwen een man van groote stercheyt, ende brengt een seer schoon vrouwe met hem.