De Tsjerne. Jaargang 21

[p. 410]

Durk van der Ploeg:

Memento mori

Ik bin sa bang dat ik
Blyn en gefoelleas wurdt
As in soldaet bikiste klik
Bikloeken en fordronken wurdt
Ik sûnder foarm fan proses
Noch op in tsjerkhôf stik

En dat men om my skrieme sil
En skras de datum 6 septimber
Alle jierren op de kalinder
Fan de Shell Een tijger in Uw tenk
21 Klaske 25 Henk dy blinder

Ik bin sa bang foar
It portretsje op 'e tv
De datum op 'e plé
En der in efterbleaune
De broek yn in wrongel om 'e skonken
Sit to siferjen yn 't skreaune

Hwant ienkear noch
Komt God fan boppen del
Hy ropt de grêven iepen
Mar foarbistimd foar himel of foar hel
Dat lit ik hjir mar iepen
Wurdt elkenien noch kjel

Mar treurje net om my
Mei jim fromme gesichten
Hwant djip efter tsjerkestek
Skriuw ik foar de himel gedichten
Dan bin 'k ek gjin útjower brek
Ik haw bar 't publyk oer gjin plichten
Al docht myn grêfstien gjin lichten
En forklearret men my foar gek.

[p. 411]

Trije kear wy en ien kear ik

It is hjir sa kâld
Op dizze planeet
De wrâld is sa kâld
De wrâld is sa wreed
It libben is hurd
Op dizze planeet

Wy binne forgroeid
Mei dizze planeet
De wrâld is toskroeid
In rotsjend hússteed
It stjonkt en it rikket
Op dizze planeet

Wy binne forklomme
Op dizze planeet
Elk hâldt foar de domme
En nimmen hat weet
Fan hwat ús de dea docht
Op dizze planeet

Wy bin it bistoarn
Op dizze planeet
De minsken bin kroan-
Dea al stean by de fleet
Yn 't grêf noch to roppen
Op dizze planeet

Ik kin 't net mear bankje
Op dizze planeet
De skeet op it plankje
Of 't plankje op 'e skeet
Ik wit it net mear
Op dizze planeet

En dit is de morael
Fan 't liet
Nei trije kear Wy
En ien kear Ik
Dêrfan krijt in egoïst de hik.