De Tsjerne. Jaargang 21

[p. 363]

[Nummer 10]

Durk van der Ploeg:

Oer de minsken

By it yn kaert bringen fan de wrâld
Ik sil fordwale yn de stilte fan de wâlden
Foriensumje yn it lawaei fan de stêdden
De bloedieren yn it flesk fan de minsken
Rivieren om yn to fordrinken
Gjin freonen gjin fijannen
Sille der wêze
Bloedbannen as fan dieren
Sille ús formannichfâldigje
Oant yn in ûneindige forfrjemding.

Planetarium

Yn in Planetarium kin ik in romte-
Sprong meitsje mar de tour-
Isten stean oan elkoar forkleefd
Mei it hier oan 'e souder
Wije har yn platonyske leafde oan
Al it ierdske it bêdsté
Fan Eise Eisinga mei de keakel-
Bûnte rabatsjes en op 'e souder
Gjin flecht mei de
Greate Klok Fan It Hielal.

[p. 364]

Gedicht foar de moraeltheologen

De Moraeltheologen
Glêdder as spek
Hawwe greater formogen
As hwa dan ek
Se kenne it libben
Se kenne de leare
Se witte hwa't etter de ribben
Noch leaut yn 'e Heare
Se hawwe de rede
Se hawwe de sede
En omdat it rymt
Noch it wurdtsje genede
Mar dat lêste docht er net ta yn praktyk
Fan 't kommende heil en himelryk

De systemen komme ivich tokoart
Der bin altyd wer oaren dy't witte hoe 't moat
Se hjitte it ligen en krije in kaem
Fan Bloedtheologen mei it Laem
Wer oaren tinke om tittel en jota
En driigje oanienwei fan hwatsilwynouha
De romsten nimme it net mear sa krekt
Omdat it yn de tsjerke sa lekt
Dit lêste wurdt foar de forûntrêstige
Troch Monumintesoarch bifêstige.

Hwa frette de wrâld leech
Hwa frette de strôt leech
Hwa skyt op 'e klyk
En it lytse gedoch
Fan de earme skiter syn ryk
Hwat bleek en ûnsjoch
We komme mei de morael net sa fier
De skiters wurde kiezzich krij tosken mei hier.

[p. 365]

III

 

It kommende heil sieddet al oer de wrâld

 

Hwa't op it hielal mar de eagen hâldt

 

En bidde nei boppen of hwerre dan ek

 

Dy stean net to roppen oer buorman syn stek

 

Dat gnuven en gouwen oer oarmans kwea

 

Dat docht ús de das om, dat docht ús de dea

 

 

 

En dit is de morael fan 't liet

 

De wiisheit fan de theology

 

Is earst de profeet en dan it geny.