De Tsjerne. Jaargang 21

[p. 135]

[Nummer 4]

Leo Popma:

Wetterman

His inspirations to the earth descend, While he is fixed and lonely, as a star.

In neaken drinker
sûnder wit fan syn ûntstean
swalkjend oer forlitten merken
in trappearre bûksprekker
dy't him opslút yn lûdtichte muorren
om in selsportret to skriuwen
mei in êld en nij testamint

berne yn 'e rek
tusken de kearkringen fan dea en hoop
in wintersk dichter
foartiid werom fan de bruegelfeesten
dy't revolúsjes stookt
yn syn ôfhandich hûs

hwa kin leavje
foar in hoart fan dapperheit bifrijd
en weak as ynlik fleis,
dy't aloan de kjeld
yn trage drippen
út syn waerme holten rinnen fielt
en leard haf wach to wêzen
yn in liif dat Mam slacht
sadré't de skerpe rook
fan man of frou
of inkeld har namme fan fierren
troch de plinten kringt

hy is de splitste wiisgear
mei de ierden krûk
de nuete kleasterling
dy't treastel, dwêst, forsoenet
sûnder euvelmoed
en as ûngenêslik forliezer
in êld Bern yn syn kelders
to spyljen set:
einleaze études
trantsjend om it masterskip
yn midsmjitte

[p. 136]

 

bang warre syn findels

 

de dampe hynders

 

fan de wintersiedding

Blues fan de sundfloed

it viadukt stiet yn it lêst kertier
winter kreaket yn 'e wenten
gjin wyn dy't langer reauntet
troch de holten fan fortriet.

de lêste profeet hat syn krant' opteard
oerstallich, it melaetske seinhûs sletten
en is tofreden ôfset
om mei frou en bern to stjerren. -

wachtsje net ûnder stegers fan sliep
op it leaf seizoen
de kieren yn de nacht bin segele
mei bistjurre bloed
kearkringen rinne út 'e liken
by it minst forweech tusken dream en lippen
siizje wer oarloggen yn it wiet hielal. -

wy sille troch de delle gean
oer de púnfal fan nijboude stêdden
yn it skaed fan de dea.

faeks smeult nei dizze stientiid noch
in bern mank it lije biente
hwannear't de bommen útblet binne
as popeljend keizel
oan de mouning fan it roazich fleis.

dûm kleije yn it leechhout de hongerdieren
omsizzers fan it broas forsin
yn de Flakte fan biferzen frede.