De Tsjerne. Jaargang 21

[p. 113]

Leo Popma:

Megen (NB)

De balstienwegen
ûnder it liljend popelfleis
bin nou saffier to'n ein
dat ik as in trage hearom
yn in hûd fan minskelear
guodlik
troch it lân fan maes en wael
gean kin:

hark nei myn fegetaryske freondinne
har wetten oer fit binnenmûls bidjêr
de wite wikseling fan sawnjierske sellen -
en bitaest de jierren sûnt -

fûgelsiedding, wynbistouwing?
elk dier spikeret syn fontanellen ticht
nei in bluisterich seizoen
myn húsdier en myn teeldier en myn priisdier
hja binne út it wachthout
dat yn ûnforhoedse skreven
to kjimjen stiet

kom marris ûngemurken
op spalke skonken
troch dit hoarich doarp
nachts of yn de hjitte fan de dei
men hat de fearbel let en
fynt it wjerlûd op 'e muorren krite

to lang ha wy wenne
yn de klim fan fit twastreamelân
om de ûntheistering duldzje to kinnen
fan de kaveljende skjirre yn in freonehân

ek dit biwâld hat syn tuorren boud
foar de frommen en de finzenen
de roppenen en rokkeleazen -
mar de sprakeleazen steltrinne
boppe fit sjitlead fan wissichheden
troch fit wek yn de hoarizon

[p. 114]

Op reis

Men is op reis
in strûpte mongoal
dy't dounset
yn it partisanekamp
en sasear slachte
dat er neat
as laitsje kin

dou wiest in jier as twa doe't jim mem dy greatsk mei
nei bûten naem, hoe krekt wit ik net, mar der wie gâns
folk om har hinne krongen en lang om let frege ien:
hwer komt dy jonge wei, út Sjina of út Japan?

ik haw my yn 'e bergen
nei wenjen set
mei myn wurch fé
weidzje yn it stoppelfjild
faeks wurd ik in harder
in brune harder
mei hier yn 'e kiel

yn dizze herberch silst wachtsje moatte oant 'e joun,
alle dagen weroan, oant it kralesnoer út dyn âlde
hannen falt. Hark, hja komt foarby, mei har toskroeide
stim. Miskien silst har ienris forstean, siz, Soula
Passalari.

en fluitsje net to lûd
hwa't troch it hôf giet
read stean myn kalkoenen
op it lân
hja mistgouwe steatlik
mar ûntflechtsje biroaid
- pratendewei -
har brânnend fel

ik moat nei Grosseto, Jo kinne mei - (it waer ensfh.) -
hjir wennet myn broer - dit strânhotel - hy sammelet
etruskysk ierdewurk - (de idioat) - en Jo? op reis?,
de hoer op, de rivieren del?, hwat tinkt Jo fan ús lân?

[p. 115]

 

men sliept yn lûde hallen

 

it mês yn 'e hân

 

yt mei de wachters

 

lâns it spoar

 

forsomme freonen fan alear

 

dy't men opnij forspilet

 

elke kaert dy't men bireizget

 

smyt in lân op

 

sa oerbikend

 

dat men der wenje moat

 

om alle útfalswegen to ûntdekken

 

en út it ljochtjier

 

falt ien simmer

 

falt men del

 

as in spûnzekeapman

 

skoar fan bitterheit

 

yn in ommuorre stêd

 

steil en mannichtalich

 

men wennet dêr reisfeardich

 

en giet jins wei

 

tusken forklikkers en wetterspuijers

 

troch de fuorre strjitten

 

fan in jûchjend labyrint

[p. 116]

Tandjung Mani

Wy lade hout foar de kompanjy
it wâld stiet oan it galmgat ta
wy lizze op stream
de rivier hat gjin doel yn it lang
‘miggelich tusken de snilen’, gnize de krokedillen
de kaptein is forrustke mar wol net oer board
‘see you later, alligator’
sjongt it matroazekoar
wy lade hout foar de kompanjy