De Tsjerne. Jaargang 20

[p. 41]

[Nummer 2]

Leo Popma:

Ballet folklorico de Mexico

Hwat moat ik sizze as hjir immen ris forsylt en freegje
soe, hwer't elkenien bidarre is?

Siz dat wy it fjild yn binne foar de sûkerrispinge.

En as er my net leaut...

Lit him ús doarpen sjen; fortel hoe't sinne en wyn ear-
tiids dit opskipe lân ûntheisteren; dat de manlju ris fan
frjemden lobbe, de froulju forkrêfte en weifierd waerden.

Mar...

Wiis it paed troch de gloppen, dêr't de bern swijend mei
skrinkels boartsje, en bring him yn de kilnten, dat er ús
âlden stjerren sjocht.

En hwannear't ik as iennichste oerbleaun bin...

Nachts op it strân silst dy klaeije yn de pronk fan dyn
folk. Faeks hearste fan fierren it feestrumoer. Wy komme
net werom, foar'tst alle lieten en dounsen kenst.

Sa kin it wêze, dat men har treft b.g. yn de Royal Theatre
fan Drury Lane, har tjirgjend yn 't forjit fan it Mexican
Fiesta, in ûnwennigens, blau fan dagen.

[p. 42]

Brulloft yn Tehuantepec

As skimerjouns fannijs
de lije ivichheit bigjint
waret de deade buorren troch
it ûntreastber liet
fan de dronken breugeman

fjouweresom slacht
yn de têdde xylofoan
de wyn it sulver oan
dat filten toanen
dripket op it korael

en oan it strân
skaedzje bilangeleaze palmen
de swiere fammen
op it ûntagonklik breidsfeest
fan har eare

Fiesta yn Veracruz

Ut en geduerich fûgelfaei
libje dizze sjongers
op har oerdwealske feesten
as gleije pleinen
warleas oan de rânne
fan de bittermar

yn it jounich sân
twirje de skrokke roffels
fan de hakkedouns
lôgje nuete stikels fan forjit
it braeklân oer
fan har ûntsette kielen
wrynskje ûnbidimme hynders

mar jimmerwei
bikeare hja wanmoedich
har útsinnige fioelen
mei de koele treast
fan de konfettyrein