De Tsjerne. Jaargang 19

[p. 247]

[Nummer 7/8]

J. de Nie:

Opium
of
It westelik paradys

Chineeske fluit bitaest de stilte
slacht fan de bergen del
tusken it mearstimmich koar

fan reade blommen

in blauwe démon slacht yn flecht
in skrille toan
oerstimd troch it monotoane ljocht
fan sinne boppe it pagôde dak
de berchlucht is sa goed as de sinne ûndergiet.
de nachten koel en ien
yn reek geane de wurden
en weve blau tusken

himel en ierde.

mei lytse eagen leit in dreamer
hy hat gjin wurden mear fan neden
hwant gjin grêfstien slacht hjir skaed
gjin bern boartel hjir mei blommekrânsen.

[p. 248]

Blommen fan fjur

Kwafo, myn freon, stean op
en laitsje
ûntnim de wrâld it rjocht
en meitsje ta in mores
rys foar elk - God saves the kings -
astou mar wenrûmte hast yn dyn wurd
sadat de wyn waeit fan bûten nei binnen
en dyn minsken net swarter wurde:
de fyts ta fetisch
fan in forgiene wrâld

hwant de sinne gie út
doe't it ljocht fan tûzen sinnen
myn oantlit printe op in stien
stean op myn freon
de tiid wurdt net letter as nou!

Werkear

de nacht is koel en tin it tek
ûnder my de goede swarte ierde
skurte fan natûr - myn mem
yn agony fan libbensoanbigjin
haw ik hjir grypt yn it tsjuster
kritend om
de tate - rein fan boppe
en waermte fan myn lân trochkringt
myn lichem
dat mei swiere hertstocht
lûstert nei it amjen fan natûr
en wit ta einbislút hjir
wer to kearen.