De Tsjerne. Jaargang 19

[p. 209]

Leo Popma:

Capricorn

Here the proud the independent...

Kleare koelte
yn albasteren sealen
triennen stjurre
ta djipsinnige kristallen
lottere gong
de amme fan dyn eilân
ynfierene prysteresse
ûnkrûkbere weitser
oer de kaei
ta dyn horoskoop

winternachten oan sé
giest ienlik
de wei troch de stjerren
en op it earnstich hyt
fan dyn swijen
waekse geduldich
út iis en basalt
de griene blommen
fan dyn teken
kuerich ûnrant
tsjinspraek en eigenwille
fan greatskens,
de moazen
sêft, forriederlik
weversblêdden
rûch, útwrydsk
en klimmerbeammen
lumich, gysten
de reis oangeande
nei it grinslân
fan dyn dreamen,
ringsom de bizen en flaeksen
daemstege tsjinners
eptige tolken
fan dyn riedlings
en de wetten
fan tsjinspoed

[p. 210]

 

biwend oan it lêst

 

fan syn woune hoksen

 

birint de stienbok

 

de wiffe en skoare paden

 

dwyl en forduldsum

 

troch de eigenoanrette tiid

 

nei ûnwenbere

 

sniebline hichten

Wat Arun
(Dawn Temple)

Yn de pealwent
oer de hillige rivier
rotsjend oan de ritus
fan in tiidleas folk,
de moarns de kampong út
mei têst en biddelnappe
ta de timpel op to tsjen
- tor twenty ticals
I'll make you happy -
hûkearzjende novyt
op 't sûzeljende gongelpaed
ynwijd to wurden
yn de soele wit
fan lústerjende nachten

de klokken fan de wyn
foarseinen my
in nij bistean
en by it lemieren
wosken yn it wetter
fan de Chao Phya
dreau ik nei sé
mids de blommen fan har bea

[p. 211]

Et valde mane

Der hinget
yn har eachopslach
in rook
fan steatlike barokmuzyk
de rottefanger is foarby
yn it skrutel ljocht
fan simmersk glês-yn-lead
giet
efter kleijende hamboaijen
in optein bern
de strjitte út

kom,
litte wy
to silen gean
op 'e gregoriaenske sang
dy't fredich
oer de tekken weaget,
ear't mankelike klokken
de deade ûre ynliede
ús brosse stim
net mear bistege is
oan 'e sneinske jank
en alle kâns
op miensumens
yn de gleone stêd
forstiennet

it lege grêf
forjitte
de blauwe wegen
gean
en swijsum
mei de frjemd
syn brogge ite